Msgr. Wilfried Schumacher Kapłan katedry w Bonn Le chaim- na życie! W tym roku, kalendarz obdarowuje nas czymś szczególnym: Wielkanoc świętują razem nie tylko rozdzieleni na Wschód i Zachód chrześcijanie, także Żydzi, w tych dniach obchodzą święto Paschy. W przeddzień święta Paschy, Jezus został ukrzyżowany!Także w czytaniach liturgicznych, oba te wydarzenia będą ze sobą powiązane. W pierwszym czytaniu z Księgi Wyjścia, słyszeliśmy o wyjściu Izraelitów z niewoli faraona i polecenie, by święto Paschy obchodzić, jako wieczne wspomnienie. Czytanie z 1. Listu do Koryntian, przekazuje nam opowiadanie apostoła Pawła o ostatniej wieczerzy na pamiątkę Jezusa Eucharystii. „Tak, jak często ten chleb spożywacie i z tego kielicha pijecie, głoście śmierć Pana, aż powtórnie przyjdzie”. Jesteśmy przyzwyczajeni, by dzień Wielkiego Czwartku obchodzić, będąc już myślami przy Wielkim Piątku. To przeczucie tego, co wydarzyć się ma w następnym dniu, nakłada się na te godziny, jak ciemna, gęsta mgła. Ta ostatnia wieczerza jednak nie jest żadną pożegnalną ucztą, lecz podobnie, jak Pascha, ucztą wyjścia, wymarszu. Tam, wyjście na wolność z niewoli egipskiej, tu wyjście w nowe przymierze, które Bóg zawiera z człowiekiem. O wyjściu, dużo było mowy w czasie Wielkiego Postu tu, w katedrze w Bonn. Założyliśmy tu ogród, który najpierw był szary i łysy i goły, ale z czasem pojawiało się coraz więcej zielonego i kolorowego. To nie była jednak dekoracja wiosenna, lecz ilustracja pytania, które było dla nas ważne: Co w tobie człowieku jest skryte, co chce i powinno wyjść, otworzyć się i zakwitnąć? Byliśmy zaskoczeni, jak wielu ludzi starało się uzyskać na to pytanie odpowiedź. Oni zostawili świadectwo w wielu językach. Kilka przykładów chciałbym tu przeczytać: Siła, moc, by wziąć życie w swoje ręce i je kształtować. Moja ufność w siebie, wzrasta. Ty wskazałeś mi drogę Panie. Dziękuję. Humor, serdeczność, miłość do moich bliźnich. Mądrość starców i spokój ducha. In me the desire grows to serve other people. Akceptować siebie, ufać Bogu i mieć zdolność, by nie ulegać osądom innych. Quiero ampliar mi talento para actuar. Swój czas darować ludziom, którzy potrzebują pomocy. Miłość do mojego syna powinna wzrosnąć. Siłę, by pojednać się z moim bratem. Chociaż te odpowiedzi są różne, jedno jest w nich wspólne: wciąż chodzi tu o życie! Ty zamyka się krąg do święta Paschy i ostatniej wieczerzy. W obu świętach chodzi o życie. Święto Paschy jest wielkim dziękczynieniem za ratunek, za dobro, za miłość, miłosierdzie, pokój,- krótko mówiąc: za życie. Eucharystia zaś, jest – jak papież Franciszek powiedział- nie wynagrodzeniem dla doskonałych, lecz wspaniałomyślnym środkiem uzdrawiającym i pożywieniem dla słabych. Środek uzdrawiający i pożywienie służą życiu! Chrześcijan i Żydów łączy przekonanie, że Bóg jest „Przyjacielem życia” (Księga Mądrości 11,26). Wielu ludzi zapomniało o tym, świadomość tego się u nich zawieruszyła, zagubiła. Człowiek sam zrobił siebie panem życia. Zycie stało się zagrożone: przez bezwzględną działalność gospodarczą, przez polityczną żądzę władzy i religijny fanatyzm. Musimy stwierdzić, że w przebiegu naszego życia- też naszego, współczesnego życia z całym jego wysokim rozwojem, naukowymi i technologicznymi środkami- życie stało się zagrożone. Wiadomości, które nas codziennie zalewają, mogą napędzić strach i mogą sprawić, że zwątpi się w orędzie życia. Dokładnie tego chcą ci, dla których życie drugich nie jest nic warte. Dlatego, chętnie przypominam sobie żydowski toast: wykorzystam go, jako moje pozdrowienie na te trzy wielkanocne dni: „le chaim- na życie!” Nikt nie jest panem życia; nikt nie ma prawa manipulować życiem, uciskać, czy nawet zabierać, ani innym, ani własne. Tym bardziej, nie można tego czynić w imię Boga. To jest orędzie tego, który życie swoje oddał, „jako okup za wielu” (Ew. św. Marka 10,45). Kiedy podczas Eucharystii, spożywamy jego ciało i pijemy jego krew, to tak jak on będziemy przyjaciółmi życia i jako tacy będziemy posłani w świat. „Le chaim- na życie”- będziemy i pozostaniemy w tym świecie przyjaciół życia, w małym i wielkim.
️ WAŻNE: Jest to druga wersja kanału. Pierwsza niestety została wyłączona prawdopodobnie z uwagi albo na błąd, albo chęć uprzykrzenia komuś życia (w każdym
Wielki Czwartek - Homilia Szczegóły Poprawiono: piątek, 12 maj 2017 23:09 Opublikowano: czwartek, 24 marzec 2016 21:37 Ks. Marcin Jasiński Drodzy Bracia i drogie Siostry! W tym szczególnym dzisiejszym dniu, kiedy tak wiele pracy jeszcze przed nami, tzw. przedświąteczna gorączka, przychodzimy do świątyni. Wielki Czwartek. Przychodzimy, aby obchodzić pamiątkę Ostatniej Wieczerzy, jednego z największych wydarzeń naszej wiary. Wspominamy ten wieczór, który odmienił losy całego świata - bo oto Bóg zostaje pośród ludzi, co więcej, zostaje dla ludzi. Daje siebie samego za pokarm. „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje...” Chrystus nie mógł dać człowiekowi już nic więcej, bo co można było dać więcej, niż siebie samego. W tych słowach z Ostatniej Wieczerzy dopatrujemy się ustanowienia Eucharystii - znaku obecności Chrystusa i Jego zbawczej Ofiary pod postaciami chleba i wina. Dzięki tym słowom, gestom i znakom Jezus idzie przez wieki wciąż ogarniając co raz to nowe rzesze ludzi różnych narodów, ras i języków. Może to i dobrze, że pamiątkę ustanowienia Eucharystii obchodzimy właśnie w taki dzień - pełen przedświątecznych zajęć i obowiązków. Może przez to Jezus chce nam uświadomić, że Eucharystia, to nie jest coś odświętnego, tylko na niedziele, czy inne specjalne okazje. Jezus Eucharystyczny nie jest tylko dla wybranych, nie jest nagrodą dla ludzi świętych i nieskalanych za ich bezgrzeszne życie. on jest dla każdego z nas, dla człowieka często słabego, grzesznego, on jest dla nas, którzy tak często przecież upadamy, którzy z tak wieloma sprawami nie potrafimy sobie poradzić. Komunia Święta naprawdę nie jest nagrodą - Ona jest lekarstwem. Chrystus pozostał pośród nas w małym kawałku chleba, bo chce być naszym chlebem codziennym. W ten wielkoczwartkowy wieczór obok ustanowienia Eucharystii, również wspominamy ustanowienie sakramentu kapłaństwa. Dzień dzisiejszy dla nas, kapłanów, to uroczysty dzień, w którym uświadamiamy sobie, że w chwili święceń otrzymaliśmy wielki dar. Jednocześnie uświadamiamy sobie ogromną odpowiedzialność, gdyż Chrystus pozwolił nam i zobowiązał nas, abyśmy stali się Jego narzędziami w wypełnianiu Jego misji zbawiania świata. Co znaczy być kapłanem? Według św. Pawła kapłan jest przede wszystkim szafarzem Bożych tajemnic. Kapłan przez swoje sakramentalne posługiwanie sprawia, że Chrystus dalej działa w Kościele. A jego posługa słowa, to troska aby Chrystus mógł wciąż być słuchany i rozumiany w dzisiejszym świecie. Św. Katarzyna ze Sieny powiedziała, że kapłan to naczynie przez które przepływa Boża łaska. Im bardziej to naczynie czyste, tym lepiej objawia się Boża moc w szafowaniu Boskimi darami. To nie przypadek, że Eucharystię i kapłaństwo Jezus ustanowił w tym samym momencie. Można śmiało powiedzieć, że kapłaństwo zostało ustanowione przede wszystkim dla Eucharystii. Tam, gdzie nie ma kapłana, nie ma Eucharystii - nie ma ani Mszy Świętej, ani Najświętszego Sakramentu. W tych sprawach, jak w żadnych innych nikt nie może kapłana zastąpić. I o tym przekonują się, nieraz bardzo boleśnie, ludzie żyjący w krajach, gdzie kapłanów brakuje. Kapłaństwo jest darem, tak, jak Eucharystia. Jest darem Boga dla człowieka. I podobnie, jak Eucharystia jest tajemnicą. Tajemnicą jest i musi chyba pozostać, dlaczego akurat tych, a nie innych wzywa Bóg do szczególnej bliskości ze sobą. Tajemnicą jest także wielka miłość i zaufanie Boga, który w ręce kapłanów - ludzi słabych i grzesznych, jak każdy - złożył tak wielkie i święte sprawy. A jak widzą kapłana dzisiaj ludzie? Jeżeli ksiądz jest dobroduszny i często się uśmiecha wtedy mówią, że się wygłupia jeżeli bywa poważny i zamyślony, wtedy uważają go za wiecznie niezadowolonego i naburmuszonego. jeżeli ksiądz jest powiedzmy ładny, ludzie często będą się zastanawiać i plotkować: ciekawe dlaczego się nie ożenił? jeżeli jest brzydki stwierdzą bez cienia wątpliwości: na pewno nikt go nie chciał i poszedł na księdza! jeżeli jest gruby, to podsumują złośliwie: O, takiemu to nic nie brakuje! jeżeli jest chudy i choć trochę zaniedbany w ubiorze, wystarczy by nazwali go sknerą lub mało dbającym o swój schludny wygląd kiedy mówi długie kazania, jest zawsze nudny i powtarza się kiedy w czasie kazania zdarza mu się mówić podniesionym głosem, wtedy parafianie uważają, że nie potrafi utrzymać nerwów na wodzy jeżeli przepowiada „normalnie”, to oczywiście nic z tego nie można zrozumieć, bo mówi bez zaangażowania, albo po prostu nie ma talentu mówcy jeżeli wasz ksiądz stara się często odwiedzać swoich parafian i wobec nikogo nie przejdzie obojętnie, wtedy wielu uważa, że wtyka nos w nie swoje sprawy jeżeli zaś przebywa stale na plebanii lub w domu parafialnym, to jest człowiekiem zamkniętym i nie interesują go problemy i codzienne życie innych jeżeli ksiądz przetrzymuje zbyt długo penitentów przy kratkach konfesjonału, wtedy jest gadułą, często skrupulatem lub nie zna reguł dzisiejszego życia jeżeli w konfesjonale jest zbyt „szybki”, wtedy mówią, że nie umie słuchać swoich penitentów, jest niecierpliwy i po prostu nie ma powołania jeżeli ksiądz rozpoczyna punktualnie odprawiać Mszę świętą, wtedy jego zegarek zawsze śpieszy jeżeli rozpoczyna z opóźnieniem , wtedy nie ceni i marnuje drogocenny czas innych jeżeli chodzi w sutannie, wtedy uważają go za konserwatystę i nie przystosowanego do nowych czasów; natomiast jeżeli często spotykają go ubranego po “świecku", wtedy ocenią, że strój duchowny jest mu ciężarem i określą go jako człowieka zbyt światowego i nie chcącego się określić w swoim powołaniu jeżeli w kościele prosi lub dziękuje za ofiary na budowę czy remont waszego kościoła, wtedy mówicie, że za dużo mówi o pieniądzach; natomiast jeżeli nic nie organizuje lub nie buduje od strony materialnej, to wtedy ocenia go się jako słabego gospodarza, a parafię za martwą, w której nic się nie dzieje jeżeli wasz ksiądz jest młody, wówczas wszystko spisuje się na karb braku doświadczenia lub jeszcze seminaryjnej gorliwości i braku poczucia realizmu kiedy jest już stary, to mówicie, że najwyższy czas, aby go posłali na odpoczynek w „zacisze” Domu Księży Emerytów. Dobrze, że ludzie mówią o kapłanach. Źle byłoby, gdyby nic nie mówili. A to, że mówią świadczy o tym, że ludziom zależy na księżach. Każdy ksiądz jest tylko człowiekiem, słabym i grzesznym i jak każdy inny człowiek potrzebuje modlitwy. Po prawie 5 latach kapłaństwa mogę Jezusowi z Wieczernika wyznać, że nie jest łatwo być dzisiaj kapłanem. ciężko być księdzem kiedy ma się wrażenie, że wiatr ciągle wieje w oczy; ciężko być księdzem gdy pragnie się czynić dobrze, służyć, pomagać, a są tacy, którzy mówią, że oni to tylko dla siebie, dla wygody...; ciężko być księdzem gdy wielu chciało by bym zmieniał twoją Ewangelię; ciężko być księdzem gdy mówią mi młodzi i starsi, że słuchać o Tobie to nudy!; ciężko być księdzem gdy mówią, że księża to nic nie robią, a ja często nawet dla siebie czasu nie mam, a przecież są i tacy, którzy i zdrowie stracili, a za to jeszcze spotkała i niewdzięczność; ciężko jest gdy chce się być przyjacielem, a traktują jak wroga; ciężko jest gdy atakują Twój Kościół i Twoje kapłaństwo i mówią o jego grzechach; ciężko być księdzem gdy się uśmiechają do mnie, a w sercu czują niechęć; ciężko słuchać czyiś grzechów i mieć świadomość swoich; ciężko mówić „To Jest Ciało Moje” kiedy moje takie słabe chociaż duch ochoczy; Długo mógłbym tu jeszcze mówić ale nie chcę cię zanudzać. Natomiast idąc do kapłaństwa i spotykając różnych kapłanów, żaden z nich nigdy nie powiedział, że będzie łatwo, prosto i spokojnie ale raczej wskazywali na Ewangelię i Jezusowe słowa: „Jeżeli mnie prześladowali to i was prześladować będą”.Ale w ten szczególny wieczór zamiast narzekać jestem szczęśliwy Chryste z Bożego Wybraństwa: że czasami jestem tak blisko Ciebie, że aż Tobą, w Twojej osobie; szczęśliwy jestem gdy idę z tobą do chorych i widzę ich radość, wzruszenie, a czasami nawet łzy; szczęśliwy jestem, że często jestem znakiem sprzeciwu w świecie; szczęśliwy jestem, że czasami udaje mi się kogoś pocieszyć, otrzeć łzy, wzbudzić nadzieję; szczęśliwy jestem, że jest tylu, którzy się modlą za mnie, o zdrowie, o siły, o wytrwanie; dziękuję Ci Pnie że dajesz mi pragnienie świętości, miłość, nadzieję, że pozwalasz mi sprawować Twoje sakramenty i należeć tylko do Ciebie; Tak o swoim kapłaństwie pisze ks. Jan Twardowski: „Własnego kapłaństwa się boję, własnego kapłaństwa się lękam i przed kapłaństwem w proch padam, i przed kapłaństwem klękam. W lipcowy poranek mych święceń dla innych szary zapewne jakaś moc przeogromna z nagła poczęła się we mnie. Jadę z innymi tramwajem biegnę z innymi ulicą nadziwić się nie mogę swej duszy tajemnicą”. Chyba żaden ksiądz nie rozumie do końca tajemnicy swojego kapłaństwa. Ja też. Jednak wierzę mocno, że Jezus potrzebuje moich ust, by nauczać, że potrzebuje moich rąk, by błogosławić, a serca - by kochać. Wierzę, że powiedzenie: „Sacerdos alter Christus” (Kapłan jest drugim Chrystusem) to nie jest slogan ani banał. Wierzę, że gdy nauczam, rozgrzeszam, sprawuję inne sakramenty, to czynię to nie sam od siebie, ale w imieniu Chrystusa i mocą Chrystusa. Amen.
CZYTANIA. Czwarta niedziela Wielkiego Postu w tradycji Kościoła jest nazywana „niedzielą radości” – ma ona specjalny charakter. Tytuł pochodzi od antyfony na wejście: Raduj się, Jerozolimo! To wołanie o radość w czasie Wielkiego Postu to przejaw realizmu, mądrości i miłości Kościoła. Kościół świadom naszej słabości
Rok A, B, C © Copyright by Wydawnictwo "M", Kraków 2003 Wydawnictwo "M" ul. Zamkowa 4/4, 30-301 Kraków tel./fax (012) 269-34-62, 269-32-74, e-mail: wydm@ Oddając w ręce czytelników zbiór homilii, które uprzednio były wygłoszone przy ołtarzu, a następnie spisane z taśmy magnetofonowej, muszę podzielić się mymi zastrzeżeniami co do samego przedsięwzięcia. Homilie są żywym słowem, które w oparciu o źródła Objawienia, czyli Pismo Święte i tradycję, podają odpowiedzi na konkretne pytania, nurtujące jeśli nie wszystkich ludzi zebranych przy ołtarzu, to przynajmniej niektórych z nich. Homilia jest zawsze zakorzeniona w „teraz", w „dziś", o czym decydują okoliczności, w których jest głoszona. To „dziś" stanowi glebę, z której homilia wyrasta i na której wydaje swe owoce. Kiedy jednak wygłoszoną homilię trzeba przygotować do druku, nie da się przekazać owej gleby. I tu jest moje pierwsze zastrzeżenie odnośnie możliwości przekazywania słowa głoszonego przy ołtarzu w formie pisanej. „Oczyszczając" tekst homilii z wszystkich aluzji do aktualnych spraw narodu, Kościoła, wspólnoty zebranej przy ołtarzu - zrozumiałych dla słuchacza, a nie zrozumiałych dla czytelnika - miałem wrażenie, jakbym ścinał kwiaty pozbawiając je zastrzeżenie dotyczy strony merytorycznej. Z reguły przez homilie rozumie się wyjaśnianie fragmentów Pisma Świętego, odczytanych w czasie Eucharystycznej Ofiary. Dla mnie całość Pisma Świętego to wielki bochen chleba, a fragment przeznaczony do odczytania w czasie liturgii to jakby kromka tego chleba. Jest ona jednak zawsze tak wielka, że nikt z uczestników nie jest w stanie spożyć jej w całości. Mając to na uwadze ograniczam się do przekazu jedynie małej porcji z tej kromki, tak by nadawała się ona do spożycia przez każdego uczestnika Stołu Słowa Bożego. Stąd też żadna z tych homilii nie zmierza do wyjaśnienia całości bogactwa tekstu czytań mszalnych. Z reguły podejmuję jeden temat, rzadko kiedy więcej. Wychodzę z założenia, że lepiej jest zatrzymać uwagę na konkretnej wartości, niż rozpraszać ją na wiele. Z tego też powodu homilie są krótkie, co według jednych jest ich plusem, według innych zaś słabością. Jeszcze w latach przed seminaryjnych nie lubiłem słuchania długich kazań i wyżej ceniłem słabe, a krótkie, niż poprawne, ale długie, stąd moje kapłańskie postanowienie, mówić zwięźle i nie denerwować słuchaczy zerkających na zegarek. Wreszcie ostatnia obawa, z którą pragnę podzielić się z czytelnikiem. Najczęściej traktuje się homilie jako wyjaśnienie i pouczenie, rzadko kiedy jako narzędzie pobudzenia słuchaczy do myślenia. Kto jednak uważniej czyta Ewangelię, ten z łatwością dostrzeże, że Jezus głosząc Dobrą Nowinę tłumom nie tyle wyjaśniał, tłumaczył, ile prowokował do myślenia. Czasem zostawiał słuchaczy z gwoździem wbitym głęboko w głowę, zmuszając ich do zajęcia postawy wobec niego. I w tych homiliach można spotkać takie, które nie wyjaśniają, lecz jedynie dotykają trudnych spraw lub stawiają je na ostrzu noża, wzywając do zastanowienia. Homilie te znacznie łatwiej jest odbierać, gdy kaznodzieja mówi do tego samego grona przez długie lata. Słuchacz bowiem znajduje w innych kazaniach elementy potrzebne do formułowania odpowiedzi na postawione pytania, czytelnik niestety jest tej pomocy pozbawiony. Mimo tych zastrzeżeń, pod wpływem sugestii wielu słuchaczy, odważam się podać w formie pisemnej słowo, które z natury swojej winno mieć zawsze formę słowa żywego. Może nawet oni sami będą rozczarowani czytając to, co słyszeli. Ufam jednak, że ludziom dobrej woli tomik ułatwi kontakt z bogactwem liturgii słowa. Tom zawiera homilie wydane drukiem w latach 1985 - 1988. Ewangeliczny wymiar tych homilii pozostaje nadal aktualny, mimo że były głoszone w innej sytuacji i z większą nadzieją gospodarczospołeczną niż ta, w jakiej dokonujemy ich wznowienia. Ponieważ pokarmem ducha jest Ewangelia, mogą one nadal wspomagać wszystkich, którzy szukają w słowie Bożym siły i mądrości. SPIS TREŚCI Wstęp 5 Homilie na niedziele i święta roku A 7 Adwent i Boże Narodzenie 9 Pierwsza niedziela Adwentu Wielki dzień w życiu św. Augustyna 9 Druga niedziela Adwentu Siekiera w ręku Boga 12 Trzecia niedziela Adwentu Apostoł prawdy . 14 Czwarta niedziela Adwentu Dramat Józefa i Marii 16 Boże Narodzenie — Pasterka Miłość o smaku chleba 18 Uroczystość Narodzenia Pańskiego Zaprosić Boga 20 Uroczystość św. Szczepana Z chlebem czy z kamieniem 22 Święto Świętej Rodziny Czcij ojca i matkę 23 Nowy Rok — Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Marii Nowy kalendarz 25 Druga niedziela po Narodzeniu Pańskim Nie było miejsca dla Niego 26 Uroczystość Objawienia Pańskiego Dziwne Objawienie Boga 27 Święto Chrztu Pańskiego Brud zagrożeniem dla życia 29 Wielki Post i Wielkanoc 31 Środa Popielcowa Słowa prawdy 31 Pierwsza niedziela Wielkiego Postu Kto usprawiedliwia 32 Druga niedziela Wielkiego Postu Krzyż bramą nieba 34 Trzecia niedziela Wielkiego Postu Spotkanie z Bogiem 35 Czwarta niedziela Wielkiego Postu Wiara to bogactwo 37 Piąta niedziela Wielkiego Postu Wiara to moc 39 Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego Dać świadectwo Prawdzie 41 Poniedziałek Wielkanocny A jednak kobiety 44 Druga niedziela wielkanocna Mieć rację a znać prawdę 46 Trzecia niedziela wielkanocna Wypełnić Pismo 48 Czwarta niedziela wielkanocna Dobry pasterz i najemnik 51 Piąta niedziela wielkanocna Dom Ojca 53 Szósta niedziela wielkanocna Czy kochasz Boga? 57 Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego I my jesteśmy boskiego pochodzenia 59 Siódma niedziela wielkanocna Skupienie i modlitwa 61 Uroczystość Zesłania Ducha Świętego Kościół — społeczność Boża 64 Uroczystość Trójcy Świętej Wyznanie wiary 66 Niedziele zwykłe 69 Druga niedziela zwykła Być narzędziem w ręku Boga 69 Trzecia niedziela zwykła Jeden duch i jedna myśl 71 Czwarta niedziela zwykła Mądra „głupota” 73 Piąta niedziela zwykła Podeptana sól 75 Szósta niedziela zwykła „Najpierw pojednaj się z bratem” 78 Siódma niedziela zwykła Miłość nieprzyjaciół 80 Ósma niedziela zwykła Opatrzność 82 Dziewiąta niedziela zwykła Błogosławieństwo i przekleństwo 84 Dziesiąta niedziela zwykła Wierzyć Bogu, a nie sobie 86 Jedenasta niedziela zwykła Powołanie to zadanie 88 Dwunasta niedziela zwykła „Nie bójcie się ludzi” 90 Trzynasta niedziela zwykła „Przyniosłem miecz” 92 Czternasta niedziela zwykła Bóg zakrywa tajemnice Królestwa 95 Piętnasta niedziela zwykła Umieć ocenić ludzi 97 Szesnasta niedziela zwykła Pszenica i kąkol 99 Siedemnasta niedziela zwykła Drogi do mądrości 101 Osiemnasta niedziela zwykła „Wy dajcie im jeść” 103 Dziewiętnasta niedziela zwykła „Małej wiary” 105 Dwudziesta niedziela zwykła Modlitwa matki 107 Dwudziesta pierwsza niedziela zwykła Tajemnica Chrystusa 109 Dwudziesta druga niedziela zwykła „Idź precz, szatanie!” 111 Dwudziesta trzecia niedziela zwykła Trudna sztuka upominania 114 Dwudziesta czwarta niedziela zwykła Trudna sztuka przebaczania 116 Dwudziesta piąta niedziela zwykła „Drogi wasze nie są drogami moimi” 118 Dwudziesta szósta niedziela zwykła Czas zastanowienia 120 Dwudziesta siódma niedziela zwykła Królestwo Boże będzie wam zabrane 122 Dwudziesta ósma niedziela zwykła Uczta mądrości 124 Dwudziesta dziewiąta niedziela zwykła Wszystko ma swój sens 127 Trzydziesta niedziela zwykła Potężny obrońca sierot 129 Trzydziesta pierwsza niedziela zwykła Trudne powołanie 132 Trzydziesta druga niedziela zwykła W poszukiwaniu skarbu 134 Trzydziesta trzecia niedziela zwykła Odpowiedzialność za Boże dary 136 Trzydziesta czwarta niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata „Idźcie precz przeklęci” 138 Święta 141 Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najśw. Marii Panny Tajemnica prawdziwego szczęścia 141 Święto Ofiarowania Pańskiego W rękach Ojca 142 Świętych Apostołów Piotra i Pawła Trudna droga wybrańców Boga 144 Uroczystość Wniebowzięcia Najśw. Marii Panny W drodze do nieba 146 Uroczystość Wszystkich Świętych Sens kanonizacji 148 Dzień Zaduszny Udział w procesji żałobnej wyznaniem wiary 151 Święto Poświęcenia Świątyni Wyjątkowy Dom 153 Homilie na niedziele i święta roku B 157 Adwent i Boże Narodzenie 159 Pierwsza niedziela Adwentu Czas nadziei 159 Druga niedziela Adwentu Chrześcijańska postawa wobec pracy 161 Trzecia niedziela Adwentu Autorytet moralny 165 Czwarta niedziela Adwentu Świąteczne życzenia 168 Boże Narodzenie — Pasterka Wartość miłości 170 Uroczystość Narodzenia Pańskiego Ręka pełna chleba 172 Uroczystość św. Szczepana Zapomniana cnota 174 Święto Świętej Rodziny Przyjaciele Świętej Rodziny 176 Nowy Rok — Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi Zaufać Bogu 179 Druga niedziela po Narodzeniu Pańskim Stać się dzieckiem Boga 181 Uroczystość Objawienia Pańskiego Wobec tajemnicy Bożego Objawienia 183 Święto Chrztu Pańskiego Umiłować duchowe piękno 185 Wielki Post i Wielkanoc 187 Środa Popielcowa Post i modlitwa 187 Pierwsza niedziela Wielkiego Postu Zniszczyć ten świat i stworzyć nowy 188 Druga niedziela Wielkiego Postu Bóg pedagogiem 190 Trzecia niedziela Wielkiego Postu Odkryć piękno i wartość dekalogu 193 Czwarta niedziela Wielkiego Postu Nie potępiać, lecz zbawiać 195 Piąta niedziela Wielkiego Postu Los ziarna 197 Szósta niedziela Wielkiego Postu — Palmowa Dwukrotne wejście do Jerozolimy 199 Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego Pusty grób 201 Poniedziałek Wielkanocny Prawda zawsze zwycięża 203 Druga niedziela wielkanocna Św. Jan pisze list 205 Trzecia niedziela wielkanocna „To Ja jestem” 208 Czwarta niedziela wielkanocna Troska o kapłana 210 Piąta niedziela wielkanocna „Ja jestem krzewem winnym” 212 Szósta niedziela wielkanocna Miłość warunkiem poznania Boga 214 Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego „On przyjdzie” 217 Siódma niedziela wielkanocna Niewygodne dobro 220 Uroczystość Zesłania Ducha Świętego Bogaci nędzarze 222 Uroczystość Trójcy Przenajświętszej Tajemnica Tajemnicy Boga 224 Niedziele zwykłe 227 Druga niedziela zwykła „Mów Panie” 227 Trzecia niedziela zwykła Andrzej, brat Szymona Piotra 230 Czwarta niedziela zwykła Rozpoznawanie duchów 232 Piąta niedziela zwykła Modlitwa a pacierz 236 Szósta niedziela zwykła Droga rozwoju wiary 239 Siódma niedziela zwykła „Widząc ich wiarę...” 243 Ósma niedziela zwykła Asceza i wyrzeczenie 245 Dziewiąta niedziela zwykła Niedziela dniem czynienia dobrze 247 Dziesiąta niedziela zwykła Troska rodziny o Jezusa 249 Jedenasta niedziela zwykła Spalone listy 251 Dwunasta niedziela zwykła Wszechmoc Boga 253 Trzynasta niedziela zwykła „Nie bój się, wierz tylko” 256 Czternasta niedziela zwykła Poznaj samego siebie 258 Piętnasta niedziela zwykła Prorok Amos 261 Szesnasta niedziela zwykła Dobroć Boga 263 Siedemnasta niedziela zwykła Chleb skarbem 265 Osiemnasta niedziela zwykła Dlaczego szukamy Chrystusa? 267 Dziewiętnasta niedziela zwykła Eliaszowy chleb 269 Dwudziesta niedziela zwykła Głód Boga 271 Dwudziesta pierwsza niedziela zwykła „Wśród was są niewierzący” 273 Dwudziesta druga niedziela zwykła Czcić Boga na próżno 275 Dwudziesta trzecia niedziela zwykła Czynić dobro bez rozgłosu 277 Dwudziesta czwarta niedziela zwykła Bóg pyta człowieka 279 Dwudziesta piąta niedziela zwykła „Bali się Go pytać” 281 Dwudziesta szósta niedziela zwykła Pokój Chrystusa 283 Dwudziesta siódma niedziela zwykła Małżeństwo 286 Dwudziesta ósma niedziela zwykła Ewangeliczne podejście do sprawiedliwości 289 Dwudziesta dziewiąta niedziela zwykła Kosz na śmieci 291 Trzydziesta niedziela zwykła Nie przeszkadzać w modlitwie 293 Trzydziesta pierwsza niedziela zwykła Każdy z nas kocha 295 Trzydziesta druga niedziela zwykła „Nadstaw policzek” 298 Trzydziesta trzecia niedziela zwykła Czekamy na objawienie się Boga 301 Trzydziesta czwarta niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata Kto komu służy 303 Święta 305 Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najśw. Marii Panny Świętość nie gwarantuje łatwego życia 305 Święto Ofiarowania Pańskiego Człowiek prowadzony przez Ducha Świętego 307 Święto Najświętszej Marii Panny, Matki Kościoła Dobra Matka 309 Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa „Bierzcie i jedzcie” 312 Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa „Moje jarzmo” 314 Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła „Bramy piekielne nie zwyciężą go” 316 Uroczystość Wniebowzięcia Najśw. Marii Panny Miłość wyklucza śmierć 318 Uroczystość Wszystkich Świętych Wygrali życie 320 Dzień Zaduszny Wymowa klepsydry 322 Święto Poświęcenia Świątyni Dom modlitwy 323 Homilie na niedziele i święta roku C 325 Adwent i Boże Narodzenie 327 Pierwsza niedziela Adwentu „Pan naszą sprawiedliwością” 327 Druga niedziela Adwentu Adwentowe postanowienie poprawy 329 Trzecia niedziela Adwentu „Radujcie się zawsze w Panu” 331 Czwarta niedziela Adwentu Błogosławione łono 333 Uroczystość Bożego Narodzenia — Pasterka Tajne spotkanie 336 Uroczystość Narodzenia Pańskiego Bóg w rękach ludzi 339 Uroczystość św. Szczepana „Widzę niebiosa otwarte” 341 Święto Świętej Rodziny Szczęśliwa Rodzina 343 Nowy Rok — Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi Prawdziwy Pokój 347 Druga niedziela po Narodzeniu Pańskim Bóg nas kocha 348 Uroczystość Objawienia Pańskiego Wobec zła 350 Święto Chrztu Pańskiego Trudna droga do dojrzałości 352 Wielki Post i Wielkanoc 355 Środa Popielcowa Garść prochu w rękach Boga 355 Pierwsza niedziela Wielkiego Postu Jakimi środkami nie wolno budować Królestwa Bożego 357 Druga niedziela Wielkiego Postu Osiągnąć niebo 359 Trzecia niedziela Wielkiego Postu „Jam jest, który jest” 361 Czwarta niedziela Wielkiego Postu „Bóg zlecił nam posługę jednania” 363 Piąta niedziela Wielkiego Postu „Idź i nie grzesz więcej” 365 Wielki Czwartek Bóg z miednicą w ręku 367 Wielka Sobota Synowie światłości 370 Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego Ósmy dzień stworzenia 373 Poniedziałek Wielkanocny Zwycięzca życia 375 Druga niedziela wielkanocna Św. Tomasz Apostoł 377 Trzecia niedziela wielkanocna Nie przekreślać człowieka 380 Czwarta niedziela wielkanocna Komu zaufać? 382 Piąta niedziela wielkanocna Po wyjściu Judasza 384 Szósta niedziela wielkanocna „Oto słowo Boże” 386 Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego Dobrze, że mamy Dom 388 Siódma niedziela wielkanocna „Za nimi proszę” 390 Uroczystość Zesłania Ducha Świętego Woda — chleb — ogień 392 Uroczystość Trójcy Przenajświętszej Modlitwa uwielbienia 396 Niedziele zwykłe 399 Druga niedziela zwykła Co niszczy radość? 399 Trzecia niedziela zwykła Znać i kochać prawo 401 Czwarta niedziela zwykła Osiągnąć dojrzałość 403 Piąta niedziela zwykła Święte Miłosierdzie Boga 405 Szósta niedziela zwykła Dwa spojrzenia na życie 407 Siódma niedziela zwykła Wobec nieprzyjaciela 409 Ósma niedziela zwykła Odpowiedzialność za słowo 411 Dziewiąta niedziela zwykła Pod prąd ludzkiej opinii 413 Dziesiąta niedziela zwykła Nieszczęście samotności 415 Jedenasta niedziela zwykła Obowiązki przyjaciela 417 Dwunasta niedziela zwykła Umieć stracić życie 419 Trzynasta niedziela zwykła Wartość wyrzeczenia 421 Czternasta niedziela zwykła Radość sukcesu 423 Piętnasta niedziela zwykła Sumienie 425 Szesnasta niedziela zwykła Gościnność 427 Siedemnasta niedziela zwykła „Nie mówcie wiele” 429 Osiemnasta niedziela zwykła Dobra doczesne a chrześcijanin 431 Dziewiętnasta niedziela zwykła Otrzymaliśmy wiele 433 Dwudziesta niedziela zwykła „Ojciec przeciw córce” 435 Dwudziesta pierwsza niedziela zwykła Sens chłosty 438 Dwudziesta druga niedziela zwykła Chorzy na wielkość 440 Dwudziesta trzecia niedziela zwykła Obojętność 442 Dwudziesta czwarta niedziela zwykła Nawrócenie letnich 444 Dwudziesta piąta niedziela zwykła „Zdaj sprawę ze swego zarządu” 447 Dwudziesta szósta niedziela zwykła Bogacz, nędzarz i ubogi 449 Dwudziesta siódma niedziela zwykła Modlitwa o wiarę 451 Dwudziesta ósma niedziela zwykła Próba wiary 453 Dwudziesta dziewiąta niedziela zwykła Księga mądrości 455 Trzydziesta niedziela zwykła Warunki dobrej modlitwy 457 Trzydziesta pierwsza niedziela zwykła Stanąć blisko ołtarza 459 Trzydziesta druga niedziela zwykła Obietnica zmartwychwstania 461 Trzydziesta trzecia niedziela zwykła Przyjdzie po raz drugi 463 Trzydziesta czwarta niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata Autorytet Chrystusa Króla 465 Święta 467 Uroczystość Niepokalanego Poczęcie Najświętszej Maryi Panny Uzdrowienie chorych 467 Święto Ofiarowania Pańskiego Ewangeliczne podejście do starości 469 Uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła Uboga Maryja z Nazaretu 472 Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa Biała sukienka 474 Uroczystość Najświętszego Serce Pana Jezusa W trosce o ludzkie serce 476 Uroczystość Niepokalanego Serca Maryi Kształtowanie serca 478 Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła Apostołowie miłości 482 Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Niebo 484 Uroczystość Wszystkich Świętych Święty 486 Dzień Zaduszny Nasi przyjaciele 488 Święto Poświęcenia Świątyni Dom Boga Żywego 490 Indeks 493 opr. ab/ab
Źródło: O. Bernardyn Goebel OFMCap. – PRZED BOGIEM. Rozmyślania na wszystkie dni roku kościelnego. T. I., 1965r. Kliknij i otrzymaj za darmo: Niezbędnik modlitewny za dusze czyśćcoweWSPARCIE - Wesprzyj ofiarą nasze dzieło! UWAGA! W czwartki Wielkiego Postu zgodnie z kan. 1252 § 2, zawartym w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku jako nadal obowiązującym, obowiązuje POST
Ks. Zdzisław Wietrzak SJ JEZUS ŻYJE Homilie niedzielne i świąteczne - Rok A NIHIL OBSTAT. Prowincja Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego, ks. Adam Żak SJ, prowincjał. Kraków, 14 V 2001 r., 92/01. WIELKI CZWARTEK Msza Wieczerzy Pańskiej A-B-C Wj 12, Kor 11, 23-26;J 13, 1-15 Jezus... wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem... A kiedy im umył nogi..., rzekł do nich: „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem?... Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi"... WPROWADZENIE Rozpoczynamy obchód świętych trzech dni, zwanych w liturgii Triduum Sacrum. Są to dni szczególne. Wchodzimy bowiem w ostatnie chwile życia Jezusa na ziemi aż do Jego pogrzebu w cudzym grobie. Dziś mamy Wielki Czwartek. Wraz z Janem Pawłem II, pielgrzymem do Ziemi Świętej, przestąpmy w ciszy progi Wieczernika, by z Jezusem i apostołami zobaczyć ucztę paschalną jako znak przymierza z Bogiem Abrahama i Mojżesza. Potem będziemy świadkami ustanowienia Pamiątki Ciała i Krwi Pańskiej, którą będziemy spożywać w skupieniu. Następnie cieszyć się będziemy z ustanowienia sakramentu kapłaństwa, modląc się za kapłanów. Będziemy również świadkami, jak Jezus umywać będzie nogi apostołom i odnawiać będziemy wolę służby drugiemu człowiekowi. A teraz przeprośmy Boga za nasze grzechy... HOMILIA To czyńcie na Moją pamiątkę. Osobliwy jest dzisiejszy wieczór. Wyjątkowy. Uroczysty. Ostatni wieczór Jezusa spędzony z uczniami. Spróbujmy więc wejść w uczucia Pana Jezusa, gdy mówi: „Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami" (Łk 22, 14). „Tej nocy Ja przejdę przez Egipt". Jest to najpierw wieczerza paschalna, czyli coroczna uczta żydowska, oczekiwana i obchodzona jak u nas wigilia: uroczysta, podniosła i radosna. Oprawą tej uczty jest między innymi: - stół zastawiony upieczonym barankiem, przaśnymi plackami, winem, galaretką w kształcie cegły egipskiej, gorzkimi ziołami niewoli; - biesiadnicy ubrani jak do wymarszu z podkasaną szatą, sandałami na nogach i kijem w ręku; - opowieść o cudownym ocaleniu w słynną noc egipską, pieśni wdzięczności za ocalenie i nadzieja wyzwolenia z niewoli; - nastrój sakralny, podniosły, radosny. Uczta ta scalała cały naród z Bogiem Jahwe i z sobą również. „Ciało wydane... Krew przelana". Na tej uczcie Jezus nieoczekiwanie zaskoczył apostołów. Zaskoczył najpierw sceną umywania nóg po sprzeczce między nimi, kto z nich jest większy. Scena ta chwyta za serce. Po latach opisuje ją wyraziście św. Jan: Pan Jezus wstał od stołu, przepasał się, zaczął myć nogi zaskoczonym apostołom, bo czynność ta należała do niewolnika. Mówił: Jeżeli więc Ja, Pan i nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Chciał przez to powiedzieć, że mają sobie służyć, usługiwać, drugich za wyższych od siebie uważać. Zaskoczył Jezus apostołów także smutkiem z powodu zdrady. Powiedział: Jeden z was Mnie zdradzi. Jak to musiało wszystkich zelektryzować. Tylko Piotr i Jan dowiedzieli się, że zdrajcą jest Judasz. Zaskoczył Jezus wszystkich nowym obrzędem ustanowienia Eucharystii. Jezus w pewnej chwili zamyślił się. Zapewne myślał o swej krwawej ofierze nazajutrz, złożonej Ojcu na zadośćuczynienie za nasze grzechy. Postanowił dziś, w ten ostatni wieczór, utrwalić ją w sposób bezkrwawy. Oddajmy głos siostrze Faustynie: Jezus pozwolił mi wejść do Wieczernika... Jednak najgłębiej przejęłam się chwilą, w której Jezus przed konsekracją wzniósł oczy w niebo i wszedł w tajemniczą rozmowę z Ojcem swoim... Oczy Jego były jak dwa płomienie, twarz - rozpromieniona... cała postać majestatyczna; Jego dusza stęskniona; w chwili konsekracji odpoczęła miłość nasycona - ofiara w całej pełni dokonana. Teraz tylko zewnętrzna ceremonia śmierci się wypełni - zewnętrzne zniszczenie, istota jest w Wieczerniku (Dz 684). Resztę - opowiada kapłan na każdej Eucharystii, dokonując konsekracji chleba i wina i każąc spożywać Ciało wydane i Krew przelaną. To niepojęta tajemnica wiary. Z miłości do Ojca i do nas dokonana. Po to, aby nie ustać w drodze. Tę myśl rozwija liturgia Bożego Ciała, gdyż bliska męka przysłania ten temat. Nie zapomnijmy: za parę godzin Jezus pójdzie na śmierć. Zapomina o sobie, a myśli o nas i za nas się wydaje. Zakończenie Mówiliśmy dziś o uczcie paschalnej i o ustanowieniu Wieczerzy Pańskiej, czyli o Eucharystii. Ale raz jeszcze przypomnijmy scenę najbardziej przemawiającą do człowieka: umywanie nóg. Po to więc uczestniczymy w Eucharystii, by nie ustać w drodze, by dojść do domu Ojca. Uczestniczymy, by sobie służyć: w domu, fabryce, w biurze; by naśladować gest pokory, miłości i przebaczenia. Chrystus Sługą - jak niewolnik. Chrześcijanin także sługą jak niewolnik Chrystusa. Amen. PRZED ROZESŁANIEM Osobliwy jest ten ostatni wieczór Jezusa przed śmiercią. To jest Ostatnia Wieczerza, pierwsza Eucharystia, poprzedzona umyciem nóg Apostołom. Jezus zostawił siebie na pokarm, byśmy nie ustali w drodze. Z czcią wielką spożywajmy Pana, byśmy byli mocni i doszli do nieba. opr. mg/mg
Umiłowawszy swoich na świecie,- do końca ich umiłował. To Uczniowie Jezusa,- apostołowie są pierwszymi kapłanami, którzy kontynuują umywanie naszych nóg, czyli oczyszczanie nas z grzechów. Kontynuują także,- karmienie nas Ciałem Jezusa. Wielki Czwartek– jest w szczególny sposób dniem kapłańskim.Piękno przyrody i cały stworzony przez Boga świat stał się dla Krzysztofa Pabiana OMI punktem wyjścia do rozważań, którymi ten doświadczony kapłan chce zachęcić Czytelnika do pogłębienia relacji z Bogiem. Na każdy moment roku liturgicznego znajduje słowa pociechy i podpowiada tematy do przemyśleń, poruszając wyobraźnię i serce. Autor namawia każdego, aby pozostawiał po sobie dobro: „aby ślady twoich stóp przetrwały cię”. WSTĘP ADWENT I NIEDZIELA ADWENTU I NIEDZIELA ADWENTU (2) II NIEDZIELA ADWENTU III NIEDZIELA ADWENTU IV NIEDZIELA ADWENTU BOŻE NARODZENIE UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO NIEDZIELA ŚWIĘTEJ RODZINY UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI MARYI II NIEDZIELA PO NARODZENIU PAŃSKIM OBJAWIENIE PAŃSKIE ŚWIĘTO CHRZTU PAŃSKIEGO ŚWIĘTO CHRZTU PAŃSKIEGO (2) WIELKI POST ŚRODA POPIELCOWA I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU (2) II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU III NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU IV NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU WIELKI CZWARTEK WIELKI PIĄTEK WIELKANOC WIGILIA PASCHALNA NIEDZIELA ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO III NIEDZIELA WIELKANOCNA IV NIEDZIELA WIELKANOCNA V NIEDZIELA WIELKANOCNA VI NIEDZIELA WIELKANOCNA VII NIEDZIELA WIELKANOCNA WNIEBOWSTĄPIENIE UROCZYSTOŚĆ ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO UROCZYSTOŚĆ ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO (2) OKRES ZWYKŁY II NIEDZIELA ZWYKŁA III NIEDZIELA ZWYKŁA IV NIEDZIELA ZWYKŁA V NIEDZIELA ZWYKŁA VI NIEDZIELA ZWYKŁA VII NIEDZIELA ZWYKŁA VIII NIEDZIELA ZWYKŁA IX NIEDZIELA ZWYKŁA X NIEDZIELA ZWYKŁA XI NIEDZIELA ZWYKŁA XII NIEDZIELA ZWYKŁA XIII NIEDZIELA ZWYKŁA XIV NIEDZIELA ZWYKŁA XIV NIEDZIELA ZWYKŁA (2) XIV NIEDZIELA ZWYKŁA (3) XIV NIEDZIELA ZWYKŁA (4) XIV NIEDZIELA ZWYKŁA (5) XV NIEDZIELA ZWYKŁA XVI NIEDZIELA ZWYKŁA XVII NIEDZIELA ZWYKŁA XVIII NIEDZIELA ZWYKŁA XIX NIEDZIELA ZWYKŁA XX NIEDZIELA ZWYKŁA XXI NIEDZIELA ZWYKŁA XXII NIEDZIELA ZWYKŁA XXIII NIEDZIELA ZWYKŁA XXIV NIEDZIELA ZWYKŁA XXV NIEDZIELA ZWYKŁA XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA (2) XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA (3) XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA XXVIII NIEDZIELA ZWYKŁA XXIX NIEDZIELA ZWYKŁA XXX NIEDZIELA ZWYKŁA XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA XXXII NIEDZIELA ZWYKŁA XXXIII NIEDZIELA ZWYKŁA XXXIV NIEDZIELA ZWYKŁA UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA UROCZYSTOŚCI I ŚWIĘTA 145 UROCZYSTOŚĆ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY OFIAROWANIE PAŃSKIE – MATKI BOŻEJ GROMNICZNEJ ŚWIATOWY DZIEŃ ŻYCIA KONSEKROWANEGO UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTEGO JÓZEFA UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTEGO JÓZEFA (2) UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTEGO JÓZEFA (3) UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ TRÓJCY BOŻE CIAŁO UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA ŚW. JANA CHRZCICIELA ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW SZYMONA I JUDY TADEUSZA UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH (2) UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH (3) UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH (4) WSPOMNIENIE WSZYSTKICH WIERNYCH ZMARŁYCH UROCZYSTOŚĆ JEZUSA CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA KAZANIA MARYJNE KAZANIE MARYJNE KAZANIE MARYJNE (2) KAZANIE MARYJNE NA WIELKI POST KAZANIE MARYJNE NA WIELKI POST (2) Czas dostawy (Polska): 2 dni robocze (kurier) 2 dni robocze (Poczta Polska) 2 dni robocze (paczkomaty InPost) W przypadku wyboru opcji: przelew – dni liczone są od momentu zaksięgowania wpłaty..
kazanie na wielki czwartek rok c
