Przepis na bimber whisky w domu w dębowych beczkach (z wideo) Większość blisko trwania ekspozycji (3 lata) i pochodzenia smak, przepis - od bimbru whisky w beczkach dębowych. Napój okazuje naprawdę elita, z bogatym aromatem i nieopisany smak i nikt nawet kiedyś, że on nie może, że proces gotowania - podstawowej. #1 Ostatnio przy okazji wizyty w PL racząc sie różnymi sortami bimbru, znajomy wyskoczył z tematem bimbru z dyni bez aparatury . . . sam jeszcze tak nie robił ale mowił że na dniach bedzie próbował robić . . . tym bardziej ze dynie własnie dochodzą w ogródkach . . . Wogole bardzo interesujący patent - ciekaw jestem jak to wychodzi w praktyce - no i jak smakuje . . . ktos coś próbował?? Sam na dniach chyba zarzuce jakąs dynie :spalony: #2 Jadę po dynie ShelbyGT Guest #3 Czemu tam się niby robi ten 70% alkohol? Co te dynie niby zawierają? No mój chłopski rozum to jakieś marne winko z tego wyjdzie. Kabaczków/cukinii mam dużo to wypróbuje jak nie zapomnę ale jestem sceptycznie nastawiony. #4 Szpundel no jaki ..... ciekawe ciekawe #5 Własnie oglądałem to kilka miesięcy temu i się dziwiłem jak to działa ?, gość ma wiele fajnych filmów taki Polski propers . #6 To jest zacier chyba a nie bimber.?Tez wypróbuję patent.,i jak trzeba bedzie to akurat wiem gdzie bedzie mozna zagotowac i przepuścić #7 Jak dla mnie to hochsztapler skoro objaśnia jak robi 3 napoje w skladzie przypominajace browar a mu w 3 pojebnikach rozne substancje wychodzą hehe. Ale sprawdźcie, mam miejsce gdzie wyrzucają kompost i jest porośnięte dynią. #8 Ale pierdoli glupoty ten gosc o kurwa...woda + cukier = spirytus...no alchemik :lol3: CUBE Well-known member #9 no od zawsze woda+cukier=alkohol kuknałem w ten filmik i szkoda ze nie pokazął finalnego produktu i ile ma % bo z tej dyni to mocne wino ale bimber 40-50% to chyba nie wierze Ostatnia edycja: Sie 14, 2018 #10 Może na dzikie drożdze liczy # Administrator #11 Wysokoprocentowy alkohol mozna otrzymac tylko droga destylacji, zadne drozdze nie przerobia zadnego materialu na alko 40 czy 50%, nima opcji. #12 no od zawsze woda+cukier=alkohol Alkohol a nie jak dziad twierdzi 70-80% Spiritus kuknałem w ten filmik i szkoda ze nie pokazął finalnego produktu i ile ma % bo z tej dyni to mocne wino ale bimber 40-50% to chyba nie wierze Nie pokaze finalnego produktu poniewaz... Wysokoprocentowy alkohol mozna otrzymac tylko droga destylacji, zadne drozdze nie przerobia zadnego materialu na alko 40 czy 50%, nima opcji. Nic dodac :smokee: #13 W razie biedy, spoko opcja. Jak narazie mam jeszcze na kieliszek chleba. #14 Nie ma co debatować trzeba to osobiście sprawdzić dynia to mały koszt, szalu pewnie nie będzie stawiam na wino dyniowe .:jocolor: #15 Nie zapomnijta co sie w kryminale pędzi hue. Nie mówię tu o jabolach bimbrze, może jest śmiałek co ma lepszą wiedzę.. ? 3.1 Bimber kukurydziany na bazie słodu; 3.2 Braga z kaszy kukurydzianej na słodzie jęczmiennym; 3.3 Przepis na bimber z ziaren kukurydzy bez drożdży; 3.4 Bimber kukurydziany z groszkiem i cukrem; 3.5 Zacier kukurydziany z enzymami; 3.6 Kukurydza braga dla koji; 4 Jak prawidłowo pić bourbon. 4.1 Nie rozwiedziony; 4.2 Rozcieńczony; 5 Wniosek Zbliża się czas dyniowych żniw, przypominam więc co jeszcze oprócz dyniowych placków, dżemu z dyni i ananasa, dyni grillowanej, szaszłyków z dynią i innych popularnych "zwykłych" przetworów, możemy zrobić aby zasilić naszą domową spiżarnię. A już niebawem na kanale pojawi się kontynuacja tego pomysłu, czyli: Co wyszło po DZIEWIĘCIU MIESIĄCACH? Link do filmu: Zagęszczanie przez wymrażanie, czyli zatężanie DYNIOWEGO NAPOJU ALKOHOLOWEGO przez kriokoncentrację.#bimber #destylacja #dynia Ogrzewamy zawartość garnka do 56-58 ° C, po czym utrzymujemy tę temperaturę przez godzinę. Okresowo mieszaj brzeczkę, aby zapobiec klejeniu kleiku.. Po godzinie schłodź mieszaninę bananów do temperatury 30-32 ° C. Oddzielnie przygotuj roztwór drożdży, dokładnie postępując zgodnie z instrukcjami na opakowaniu.
Prawdopodobnie jest niewielu takich ludzi, którzy przynajmniej raz w życiu nie próbowali bimbru. Ten napój ma wysoką wytrzymałość i specyficzny smak. A co najważniejsze, zawsze możesz być pewien jakości domowego napoju. Składniki mogą być bardzo różnorodne. Klasyczna wersja to cukier, woda i drożdże. Używaj także zbóż, różnych mieszanek jagodowych. Wysokiej jakości drożdże zacieru prawie zawsze gwarantują doskonałe wyniki. Moonshine może być podstawą do przygotowania różnych alkoholi, likierów, a także leczniczych nalewek ziołowych. Jak gotować Bragę Składniki niezbędne dla najprostszego przepisu: woda (najlepiej oczyszczona ze źródła lub po prostu przepuszczona przez filtr domowy), cukier (około 5 razy mniej niż płyny) i drożdże. Można również gotować zacier na suche drożdże. Rozpuścić cukier w wodzie, dodać drożdże. Należy uważać, aby płyn nie był zbyt gorący, w przeciwnym razie grzyb drożdży może umrzeć. Jednakże temperatury poniżej 18 ° C są niepożądane, ponieważ proces fermentacji może znacznie spowolnić. W takich warunkach zaleca się nieznaczne podgrzanie naparu. Powstała mieszanina jest wlewana do specjalnego pojemnika i wysyłana do fermentacji. Aby przyspieszyć proces, możesz dodać owoce (lub suszone owoce). Czasami do szybkiej fermentacji przyczyniają się do drożdży. Są to specjalne substancje mineralne zawierające fosfor i azot. Nie są wymagane, jeśli używa się owoców, jagód, produktów zbożowych. Etanol i dwutlenek węgla powstają w procesie fermentacji. Destylacja jest teraz wymagana. Numer gotowości 1 Więc, jak gotować zacier, już się zorientowaliśmy. Powstała mieszanina powinna znajdować się w ciepłym miejscu (temperatura nie powinna spaść poniżej 18 °) przez około 2 tygodnie. Regularne mieszanie przyspieszy proces fermentacji. Teraz głównym pytaniem jest, jak określić gotowość zacieru. Najłatwiej jest przynieść zapałkę zapaloną. Jeśli nadal się pali, dwutlenek węgla przestał emitować i fermentacja ustała. Możesz również wizualnie ocenić stan. Jeśli zacier na suchych drożdżach lub konwencjonalnych drożdżach przestał pienić się, jest gotowy. Możesz spróbować i skosztować. Domowy napar domowy pozostaje słodki, gdy drożdże nie przetwarzają całego cukru. Ta infuzja nadal wymaga dodatkowego czasu na niezbędne reakcje chemiczne. W pełni gotowy produkt do destylacji ma lekko gorzki smak. W takim przypadku można wyczuć obecność alkoholu. Im dłużej trwa zacier, tym więcej obcych (nie do końca użytecznych) substancji pochłania. Zazwyczaj termin dojrzewania wynosi od trzech dni do dwóch tygodni. Rozjaśniamy zacier Aby jakość gotowego produktu była na wysokości, zacier na suchych drożdżach (lub prasowany) musi być oddzielony od szlamu. Napój będzie o wiele lepszy, jeśli nie będzie drożdży. Konieczne jest, aby wytrąciły się. W tym celu można użyć różnicy temperatur i umieścić naczynie z mieszaniną w zimnym miejscu. Po dniu na dnie gęstego osadu. Można także rozjaśnić napój bentonitem (naturalna glina). Jest rozcieńczany wodą, doprowadzając do stanu gęstej śmietany. Następnie umieść bezpośrednio w zacierze. Powinien być tylko w temperaturze pokojowej. Czas wyjaśnienia w tym przypadku waha się od pół godziny do jednego dnia. Rezultatem jest najbardziej przezroczysty płyn, który nie ma wyraźnego zapachu drożdży. Proces destylacji Do tego procesu wymagany jest specjalny aparat do destylacji. Ma wiele konstrukcji, z których każda tworzy własną drogę. Jednak zasada działania jest taka sama we wszystkich. Głównymi elementami są naczynia, do których wlewa się ciecz destylacyjną, cewkę i element chłodzący przyrządu. Cały proces wygląda następująco: zacier rozgrzewa się, tworząc opary zawierające alkohol. W kontakcie z zimną wodą, formy kondensacyjne - bimber. Idzie do osobnego kontenera. Podczas procesu destylacji ważne jest przestrzeganie specjalnego reżimu temperaturowego. Nie jest konieczne kontynuowanie destylacji, jeśli temperatura przekroczy 83 °. Stopniowo wydajność zostanie zmniejszona. Jeśli podpalenie napoju staje się trudne, oznacza to, że ilość alkoholu etylowego nie wystarczy, ale zawartość olejów fuzlowych rośnie. Destylacja dobiegła końca. Ważne jest, aby wiedzieć, że pierwsza partia bimbru może zawierać wiele substancji toksycznych. Lepiej jest używać go do innych celów. Destylacja wtórna Oczywiście napój otrzymany w wyniku pierwszej destylacji jest całkowicie gotowy do użycia. Jeśli jednak celem jest dobry, wysokiej jakości i smaczny produkt, konieczna jest wtórna destylacja. Zwiększa także siłę napoju. Aby to zrobić, powstały bimber rozcieńczono wodą do 25-30 °. Do filtrowania można użyć specjalnego papieru. Istnieją inne sposoby, na przykład użycie węgla aktywnego. Na 1 litr wziąć około 50 gramów węgla, pokruszonego i zmieszanego z płynem. Pozostaw na tydzień, nie zapominając o regularnym mieszaniu. Następnie musisz przefiltrować napój. Inną opcją czyszczenia jest użycie rafinowanego oleju słonecznikowego. Ma dobrą zdolność do absorbowania niepożądanych zanieczyszczeń, nie rozpuszczając się w alkoholu etylowym. Naczynie z olejem i bimbrem powinno być potrząsane intensywnie i regularnie przez cały dzień, a następnie pozostawione na 3 dni, a po ponownej destylacji forteca będzie miała około 70 °. Drożdże na mocny napój Aby jakość bimbru była na najwyższym poziomie, konieczne jest wybranie odpowiednich drożdży do naparu domowego. To jeden z głównych elementów. Grzyby przetwarzają cukier, dzięki czemu uzyskuje się alkohol etylowy i pewną ilość dwutlenku węgla. Do przygotowania tego napoju najlepiej nadają się drożdże alkoholowe. Co najważniejsze, muszą być świeże. Braga na suchych drożdżach również okazuje się dobra. Początkowo należy je rozcieńczyć ciepłą wodą. Pojemność jest wystarczająco duża, ponieważ zostanie przydzielona ogromna ilość piany. Do gotowania nie potrzeba specjalnej receptury, przygotowuje się zacier na suche drożdże, jak w normalnych warunkach. Uzyskaną masę wlewa się do pojemnika z wodą i cukrem, dodaje wymaganą ilość płynu. Jak określić gotowość zacieru opisanego powyżej. Dobrze sprawdzony suchy producent drożdży francuskich. Nie pozostawiają nieprzyjemnego zapachu, doskonale wspomagają proces fermentacji. Jedyną rzeczą do zapamiętania jest to, że proporcje suchych drożdży do naparu domowego nie będą takie same jak dla prasowanych. Jeśli zwykłe 5 litrów będzie potrzebować około 100 gramów, wtedy suchy będzie nie więcej niż 18 gramów. Bimber ze zboża Ziarno jest często używane do przygotowywania mocnych napojów w domu. Technologia będzie nieco bardziej skomplikowana. Jak więc zrobić zacieru z ziarna? Najpierw musisz ją zagotować. Kiedy tak się dzieje, proces scukrzania skrobi, który jest zawarty w ziarnie. Okazuje się dość gruba, lepka mieszanka. Ma zapach świeżego chleba. Powinien być rozcieńczony zimną wodą do stanu bardziej płynnego i utrzymywany w temperaturze pokojowej przez kilka dni. Następnie dodaj drożdże i pozostaw do fermentacji. Inną opcją jest moczenie grysów w ciepłej wodzie, a następnie kiełkowanie. Wysuszone kiełkujące ziarno kruszy się i na jego podstawie przygotowuje się brzeczkę. Napar chlebowy jest powszechnie znany. Do jego przygotowania użyj pszenicy jarej i cukru. Proces fermentacji przy stosowaniu takich składników jest dość intensywny. Cukierkowy wywar Nie gorsza niż trzcina cukrowa na suchych drożdżach i nalewka z karmelu. Do przygotowania 20 litrów wody potrzeba około 5 funtów cukierków. Karmel musi szlifować (do tego celu możesz użyć miksera). Następnie wlej ciepłą wodę i dodaj drożdże. Czas fermentacji wynosi około 10 dni. Smak będzie dość niezwykły i przyjemny. Główną zasadą jest wybór takich cukierków, które zawierają minimum składników nienaturalnych. Niektóre używają zamiast chałwy karmelowej. W tym przypadku warto dodać trochę mięty, aby zabić zapach oleju słonecznikowego. Dobrym składnikiem będą suszone owoce. Wcześniej potrzebują pary we wrzącej wodzie. Mocne napoje z warzyw Rzemieślnicy do przygotowania bimbru używają różnych komponentów. Jednym z nich są buraki. Musi być czyszczony, tarty i gotowany. Alternatywnie, warzywa można upiec. Następnie do ciepłego bulionu dodaje się wodę i rozcieńczone drożdże. Kiedy buraki osiadają (po około tygodniu), należy wymieszać napar i odstawić na kilka dni. Dla dobrego smaku proces destylacji przeprowadza się dwukrotnie. Istnieje również przepis na cukinię, imbir, cytrynę. Imbir należy oczyścić, pokroić cukinią. Wszystko to wlewa się do wrzącej wody i podawać tydzień. Następnie dodaj sok z cytryn, drożdży, cukru, wody. Możesz także zrobić bimber z marchwi, dyni, ziemniaków. Korzystając z tego ostatniego, należy wziąć pod uwagę, że proces fermentacji będzie dość długi - co najmniej dwa tygodnie. Owoce do wódki Dla dobrego aromatu i smaku używaj różnych owoców, owoców. Są miażdżone, dodaje się cukier i drożdże, a następnie są wysyłane do ciepłego miejsca do fermentacji. Jako składniki można nawet wziąć arbuz, banany, morele, wiśnie. Duże owoce są mielone w maszynce do mięsa, mikserze. Banany muszą być puree, ponieważ wyciskanie z nich soku nie jest łatwe. Powstałą mieszaninę owoców lub jagód umieszcza się w naczyniu, dodaje cukier, wodę, czasem drożdże, jeśli proces fermentacji nie jest wystarczająco intensywny. Podczas przygotowywania mocnych napojów z owoców bardzo ważne jest dokładne przeciążenie infuzji. Ma to na celu zapewnienie, że żadne kawałki nie pozostaną w naparze, ponieważ mogą się palić podczas destylacji. Jeśli nie można spożywać dużej ilości owoców, możesz użyć ich trochę jako dodatków. Mimo to napój będzie miał przyjemny zapach i smak.
Przepis na zacier na bimber 📖 Przepis na zacier na bimber: Składniki: - 5 kg ziemniaków - 5 l wody - 1 kg cukru - 100 g drożdży - 1 łyżeczka soli Instrukcje: 1. Ziemniaki obierz i starannie umyj, usuwając wszelkie zanieczyszczenia. 2. Zmiel ziemniaki na tarce o drobnych oczkach, aby uzyskać masę ziemniaczaną. 3. Wetrzyj tę masę
Dobry przepis na bimber 1410 to połowa sukcesu, przy wyrobie bimbru wiele czynników decyduje o jego jakości i smaku. Początek naszych prac to zaplanowanie ilości samogonu, musimy dokładnie obliczyć ilość cukru, wody i drożdży. Gotowa receptura do pamiętna data 1410 czyli 1 kilogram cukru 4 litry wody i 10 deko drożdży. Zacznijmy od naczyń: do czystej beczki lub balonu wlewamy wodę. Jeżeli wyczuwamy silną woń chloru powinniśmy odstawić na 24 godziny mieszając co jakiś czas. Chodzi o to by w momencie dodania drożdży nieuległy osłabieniu pod wpływem bakteriobójczego chloru. Jeżeli woda jest ozonowana problem ten nie występuje ponieważ ozon szybko rozpada się do tlenu. Przy dużej ilości nastawu warto w osobnym naczyniu mieszać cukier i uzupełniać beczkę gotową mieszaniną – wody i cukru. Możemy rozpuszczać cukier w podgrzewanej wodzie. Po rozpuszczeniu cukru zacier jest prawie gotowy musimy dodać czyste naczynie może to być wiadro, w którym będziemy rozpuszczać drożdże. Czynność ta nie powinna sprawiać dużej trudności ponieważ drożdże piekarskie w wodzie rozpuszczają się doskonale. Możemy czystą ręką rozdrabniać w wodzie i mieszać aż do całkowitego na bimber 1410Całość zlewamy do beczki mieszamy i zatykamy korkiem z rurką fermentacyjną. Jeśli postawiliśmy dużo zacieru będziemy musieli z beczki poprowadzić rurkę do naczynia z wodą. Ilość gazów powstałych podczas fermentacji wydmuchnęłaby z rurki fermentacyjnej wodę. Dobrze wypracowany zacier musi być przeprowadzony w naczyniu, w którym panuje nieduże ciśnienie. Kolejna ważna wskazówka to cukier. Ważne jest byśmy otrzymali całkowicie przepracowany cukier. Drożdże muszą przerobić cały rozpuszczony cukier na alkohol. Z mojego doświadczenia wynika że proporcja 1410 jest niedokładna. Przy tych proporcjach ilość cukru jest zbyt duża – zacier po wypracowaniu jest zbyt momencie gotowania bimbru paty będą zawierać cukier co znacznie obniża jakość naszego samogonu. Problem ten rozwiązałem dodając na każdy kilogram cukru wody więcej czyli proporcja 1410 wygląda po korekcie tak: 1 kilogram cukru 4,5 litry wody i 10 deko gotować zacier?To ważne pytanie. Kiedy zacier przestaje pracować to sygnał, że fermentacja dobiegła końca. Teraz martwe drożdże opadają na dno, powstaje coraz większa warstwa osadu. Czekamy jeszcze 2-3 tygodni aż zacier się wyklaruje. Zlewamy teraz zacier do kotła, w którym będziemy gotować. Czynność ta jest bardzo ważna. Nie możemy dopuścić do wymieszania osadu drożdży z czystym zacierem. Musimy zacier lewarować podobnie jak ma to miejsce podczas obciągania uniknąć zapachu drożdży w bimbrze?Aby uniknąć charakterystycznego dla bimbru smaku drożdży wylewamy osad do kanalizacji. Nie dodajemy go do bimber aż do uzyskania porządniej mocy. O ile bimber z owoców gotowaliśmy tylko dwa razy – tradycyjny bimber możemy gotować aż do uzyskania mocy 80-90%. Otrzymujemy w ten sposób wysokiej jakości alkohol, który możemy dalej dobierać (wódki smakowe) lub robić ta DIV wymagane do włączenia lepki pasek boczny

Zrobić bimber z brzoskwiń bez cukru, odpowiednio, tylko wtedy, gdy owoce dużo (ponad 10 kg) i są słodkie. We wszystkich innych przypadkach, radzę, aby dodać cukier, inaczej wyjście będzie nieszczęśliwy. Od alkoholu lub konwencjonalnym brzoskwini drożdży Braga zagra na 4-10 dni w środowisku naturalnym lub wino - do 20-50 dni.

Wideo: Bimber zacieru z dyni Wideo: BIMBER z DYNI? Bez DESTYLACJI ¦ Dom Pachnący Żywicą Zawartość: Jak zrobić bimber z dyni w domuPrzepisy zacieru dyniowegoZ cukremBez cukruZ dodatkiem słoduDestylacja bimbru dyniowegoSekrety robienia nalewki z dyniNalewka z pestek dyni w wódceNalewka dyniowa na wódkę z miodemPyszny Likier DyniowyOryginalny przepis na likier dyniowy na rumiePachnąca nalewka dyniowa z cynamonem i waniliąPikantna nalewka z dyni z przyprawamiJak przechowywać nalewkę z dyniWniosek Dynia jest uprawiana wszędzie, zawiera wystarczająco dużo cukrów, aby wykorzystać warzywo do destylatu w domu. Skrobia w składzie przyspiesza proces fermentacji. Bimber dyniowy jest miękki, o delikatnym aromacie. Z zastrzeżeniem technologii produkcji i zaciągu, dość dużej zrobić bimber z dyni w domuAby zrobić bimber, musisz zaopatrzyć się w dynię, cukier i drożdże. Zaleca się stosowanie dyni odmian dyni, ponieważ ma więcej cukrów niż karmy. Odpowiednie są odmiany gałki muszkatołowej, destylat na wylocie będzie miał posmak bananowy. Wymagania dotyczące surowców:W pełni dojrzałe uszkodzeń mechanicznych i śladów przygotowania produktu biorą dynię, która leżała 30 dni po zebraniu, w niej większe stężenie skrobi niż w właśnie zerwanej oraz minimalna ilość Pektyna syntetyzuje metanol podczas obróbki jest toksyczna dla organizmu. Dlatego im dłużej dynia jest starzona, tym czystszy jest z niej bimber. Prace przygotowawcze przed gotowaniem: Umyj warzywa pod bieżącą na 2 są usuwane wraz z komorami na kawałki o szerokości około 15 do wodę, aby płyn lekko przykrył do gotować do ugotowania, powinna być miękka i łatwo odrywać się od skórki. Przybliżony czas gotowania wynosi około 1 godziny. Po przygotowaniu pojemnik wyjmuje się z ognia, surowce pozostawia do ostygnięcia do temperatury pokojowej. W każdym przepisie na bimber dyniowy destylat uzyskuje się tylko z zacieru dyniowegoIstnieje kilka sposobów gotowania zacieru, można użyć cukru lub nie, wstępnie przygotować słód z lub bez. Zwykle dodaje się cukier. Jeśli użyjesz tylko jednej dyni, będzie mniej bimbru, z małą siłą. W procesie hydrolizy alkohol jest syntetyzowany z interakcji cukru z drożdżami, moc napoju jest całkowicie zależna od ilości glukozy. Z cukremAby zrobić zacier dyniowy w domu, będziesz potrzebować:dynia - 10 kg;drożdże - 50 g;woda - 7 l;cukier - 3 gotowania:Ugotowane kawałki dyni wyjmuje się z woda po ugotowaniu trafi do umieszcza się na durszlaku lub usunąć skórkę, jest jednorodna żółta umieszczane są w zbiorniku wkłada się do bulionu, podgrzewa do temperatury +30 0 C, do zbiornika drożdże są wstępnie napełnione wodą, gdy pęcznieją, dodajemy do zbiorniku zainstalowana jest uszczelka wodna, umieszczona w ciepłym pomieszczeniu. Proces fermentacji trwa 4-7 dni w zależności od ilości surowców i temperatury powietrza. O zakończeniu fermentacji decyduje osad na dnie i ustanie wydzielania dwutlenku węgla. Twierdzę można sprawdzić alkoholomierzem. Jeśli produkt jest gotowy, liczba ta wyniesie około 11,5 0 .Możesz przygotować surowce, wyciskając sok z dyni. Nie gotuje się go, tylko wyciska, a następnie miesza z makuchem i układa zacier według tej samej technologii co cukruAby uzyskać napój alkoholowy z dyni bez dodawania cukru, będziesz potrzebować:Burak deserowy o dużej zawartości skrobi - 10 kg;woda - 10 l;słód jęczmienny - 150 g;drożdże - 50 można zastąpić glukawamoryną lub amylosubtiliną w tej samej gotowania:Skórka, pestki są usuwane z w maszynce do dyniową łączy się z przez 1 z ognia, ostudzić do 55 0 pojemnik surowcami, nalegaj 2,5 mieszaninę do ostygnięcia do temperatury pokojowej, dodaj zacier z dyni do zbiornika fermentacyjnego, zainstaluj uszczelnienie wodne. Proces będzie mniej intensywny niż w przypadku cukru, a dłuższy - w ciągu 2 tygodni. Po zakończeniu procesu pusta dynia na bimber jest filtrowana i destylowana 2 razy. Wydajność będzie wynosić 3 l z 30 0 dodatkiem słoduW celu maksymalnego wykorzystania cukrów w składzie dyni zaleca się maksymalny rozkład skrobi, w tym celu stosuje się słód, pobrany ze wszystkich zbóż przeznaczonych do przepisu:dynia - 10 kg;drożdże - 50 g;słód - 100 g;woda - 10 zrobić zacier, po ugotowaniu potrzebujesz gotowanej dyni i działania:Dynię oddziela się od skórki blenderem doprowadzonym do stanu jednorodnej do 55 0 C, wprowadź pojemnik, odstaw na 2 wodę, dobrze surowce z dyni do naczyń do fermentacji, dodaj drożdże, ustaw tym przepisie możesz dodać cukier lub obejść się bez niego. Jeśli zostanie podjęta decyzja na korzyść cukru, będziesz potrzebować 3 kg. Wcześniej jest rozpuszczany w wodzie. Zamiast naturalnego słodu można zastosować enzymy, dawkę oblicza się zgodnie z bimbru dyniowegoPrzygotowanie bimberu na dyni według dowolnego przepisu wymaga 2 destylacji. Aby uzyskać lepszą jakość produktu, zaleca się przecedzić zacier. Istnieją sposoby, w których szlam i pulpa są wykorzystywane do destylacji, umieszczając je w aparacie, aby nie dotykały dnia. Ale to nie jest konieczne, metoda ostatecznie nie doda siły i ilości zacier wlewa się do zbiornika aparatu, destyluje do 30 0 . Następnie pozostałe surowce są odrzucane i destylowany destylat po raz drugi. Możesz dodać wodę do surowca, aby płyn okazał się 25 0 lub destylować Pierwsza frakcja zawiera wysokie stężenie toksycznych czynników bimber z dyni w niskiej temperaturze, metoda kroplowa, usuwa pierwsze 10% całkowitego alkoholu. Nie nadaje się do spożycia, ma wysoką zawartość metanolu - jest to alkohol techniczny. Weź płyn nie niższy niż 40 0 . W efekcie 1 kg gotowego produktu należy uzyskać z 3 kg dyni. Bimbrowa forteca znajduje się w odległości 80 0 . Drugą destylację rozcieńcza się wodą do 40-45 0 i wstaw do lodówki na 2-3 godziny. W efekcie bimber dyniowy jest przezroczysty, miękki, o smaku i zapachu miodu i melona. Może być stosowany w czystej postaci lub przy robieniu wszelkiego rodzaju robienia nalewki z dyniPrzepisów na nalewki z dyni jest wystarczająco dużo, aby wybrać właściwy. Podstawą jest bimber, wódka, rum z dodatkiem wszelkiego rodzaju przypraw. Dynia zawiera dużą liczbę przydatnych dla organizmu witamin i minerałów. W ramach nalewki są całkowicie zakonserwowane, ponieważ dynia jest pobierana świeża, deserowa lub stołowa. Kolor miazgi określi kolor nalewki lub likieru. Warunkiem wyboru dyni - musi być dojrzała, bez śladów pleśni i z pestek dyni w wódceNalewka na pestkach dyni jest przygotowywana na bimberu lub wódce, używanej jako lekarstwo na robaki, do oczyszczania naczyń krwionośnych, pozbycia się uzależnienia od alkoholu. Sekwencja gotowania:Wstępnie zebrane nasiona dojrzałej aby całkowicie odparować po wysuszeniu, dzięki czemu nie było surowców niskiej na proszek razem z twardą nalewki będziesz potrzebować:pestki dyni - 100 g;wódka lub bimber - 0,5 l;napar z liścia laurowego - 50 na liściu laurowym sporządza się w ilości 4 liści na 50 ml wrzącej wody. Zaparz w termosie, nalegaj na na pestkach dyni wlewa się do nieprzezroczystego pojemnika, umieszcza w chłodnym miejscu na tydzień. Pij na pusty żołądek 30 dyniowa na wódkę z miodemSkładniki przepisu:dynia - 0,5 kg;miód - 100 g;bimber lub wódka - 0,5 l;Gotowanie:Miąższ dyni (bez pestek i skórki) kruszy się do stanu jednorodnej alkoholową dodaje się, wlewa do nieprzezroczystej butelki, na 14 dni w ciemnym miejscu, okresowo płyn, wyrzuć podgrzej do stanu płynnego, dodaj do przez 10 dni, nie wstrząsać. Następnie ostrożnie dekantuje się za pomocą probówki, osad wyrzuca, wstawia do lodówki na 3 dni w celu ustabilizowania W razie potrzeby ilość miodu można dyniowa na bimber lub wódka z dodatkiem miodu okazuje się mieć kolor jasno bursztynowy, o zapachu miodu, słodki w Likier DyniowyAby zrobić alkohol, będziesz potrzebować:bimber lub wódka - 0,5 l;miazga dyniowa - 0,5 kg;cukier - 100 g;woda - 100 ml;gałka muszkatołowa - 20 krok po kroku:Miazga dyniowa jest kruszona do stanu pureeWymieszaj z aby nalegać na 5 syrop (woda + cukier).Do syropu dodaje się gałkę z nalewką aby nalegać na 15 dni w nieoświetlonym miejscu. Następnie ponownie przefiltrowano. Likier dyniowy będzie gotowy za 45 przepis na likier dyniowy na rumieAby przygotować likier dyniowy na rumie, weź:jednorodna masa gotowanej dyni - 400 g;rum - 0,5 l;cukier trzcinowy - 300 g;goździki - 6 nasion;cynamon - 6 szt.;wanilina - 1 saszetka;woda - 0,4 z dyni do gotowania:Do pojemnika wlewa się wodę, wlewa się cukier i przygotowuje syrop na małym dyniową dodaje się i gotuje, ciągle mieszając przez 10 składniki umieść na przez 30 masę z ognia, pozostaw do ostygnięcia. Następnie przez gazę pozostałości są filtrowane i wyciskane. Dodaj rum. Wlany do butelki, nalegaj 3 nalewka dyniowa z cynamonem i waniliąProdukt z dyni nasycony bimberem z przyprawami to napój deserowy. Ma lekko cierpki aromat, łagodny smak i bursztynowy przepisu:miazga dyniowa - 0,5 kg;bimber - 0,5 l;cukier - 100 g;woda - 100 ml;wanilia - 10 g;cynamon - 10 przechodzi przez maszynę do do pojemnika, dodać zamknięte, nalegaj 10 jest filtrowany, osad odrzuca syrop, wstrzyknij masę miesza się z nalewką na 15 dni, delikatnie osusz, aby nie wpływać na osad. Wstaw do lodówki na 2 nalewka z dyni z przyprawamiTen wariant napoju dyniowego jest jednym z najbardziej wykwintnych i najdroższych. Komponenty składowe:Dynia Hokkaido - 0,5 kg;koniak (wódka, bimber) - 0,7 l;nasiona kardamonu - 2 szt.;anyż - 1 szt.;ziele angielskie - 2 groszki;szafran - 5 g;cukier - 0,5 kg;skórka - 1 cytryna;imbir (świeży) - 25 g;goździki - 3 szt.;cynamon - 1 laska;wanilia - 10 g;Muscat - 20 z dyni do gotowania:Dynię kroimy razem ze skórką na małe umieszczane w niemetalowym pojemniku, odpowiednie są naczynia ceramiczne lub składniki oprócz cukru są koniak, mocno przez 21 jest spuszczana, czyszczona w masa jest wypełniona się 25 dni, okresowo płyn jest ostrożnie osuszany i mieszany z koniakiem z na 14 dni, przefiltrować, butelkować, szczelnie przechowywać nalewkę z dyniSkład nalewki dyniowej zawiera alkohol, składnik ten zwiększa trwałość produktu. Napój jest przechowywany przez 6-8 miesięcy w piwnicy lub w lodówce. Warunkiem wstępnym jest nieprzejrzystość i brak oświetlenia. Po wygaśnięciu nalewka dyniowa może zmętnieć, stracić smak i dyniowy ma łagodny smak i przyjemny aromat. Można go łatwo zrobić w domu. Nadaje się do stosowania w czystej postaci, służy jako podstawa do przygotowania napojów dyniowych o zróżnicowanym zestawie składników. Umiarkowane spożycie nie jest szkodliwe dla zdrowia. Re: zacier z kukurydzy. Wysoka temperatura jest optymalna dla działania amylazy, która rozkłada skrobię. Kukurydza zawiera sporo amylazy, więc skrobia jest częściowo rzeczywiście rozłożona. Ale dodając enzymy można ten proces znaaacznie przyspieszyć i uzyskać większą wydajność- enzymy wcale nie są drogie. Przepraszam... Przepraszam za ten niecny tytuł, ale z pełną świadomością "zaprojektowałem" go, aby zwiększyć widoczność filmu. Projekt WYMRAŻANEGO NAPOJU ALKOHOLOWEGO z DYNI nie jest niczym nowatorskim, ani zaskakującym, jednak materiałów na ten temat nie ma zbyt wielu, pomijając teoretyczne dyskusje na forach w jakiś sposób związanych z kuchnią czy alkoholem. Przynajmniej na polskim Youtube, czy szerzej na forach tematycznych. Zagęszczanie przez wymrażanie, czyli zatężanie DYNIOWEGO NAPOJU ALKOHOLOWEGO przez kriokoncentrację. #bimber #destylacja #dynia Alembiki miedziane - oferta. W sprzedaży posiadamy alembiki miedziane, nitowane, dwusegmentowe, typu: łabędzia szyja oraz alquitar i z płaszczem wodnym. Destylatory miedziane wykonane są w 100% z miedzi, która gwarantuje ich wysoką jakość i trwałość. Wszystkie lutowania wykonano z wysoką precyzją. Strona główna Kolumny rektyfikacyjne Kolumny rektyfikacyjneWypełnione kolumny rektyfikacyjne to najbardziej uniwersalne konstrukcje. Przeznaczone głównie do otrzymywania czystego, bezwonnego spirytusu 96% do czystej wódki i nalewek, potrafią także produkować destylaty smakowe. Destylatory proste Destylatory prosteDestylatory pot-still działające na zasadzie alembika służą do destylacji win, zacierów zbożowych i nastawów owocowych. Otrzymujemy na nich wysokiej jakości destylaty smakowe o największej zawartości aromatów i pełnym smaku użytego surowca. Idealne do śliwowicy, whisky, czy tradycyjnego bimbru. Znajdziesz tu też elementy ich rozbudowy. Kolumna półkowa Kolumna półkowaKolumna z półkami rzeczywistymi to Twoja własna mikrogorzelnia- sprzęt do najbardziej profesjonalnego otrzymywania destylatów smakowych, aromatyzowanych, owocowych i zbożowych. Największa wydajność i prosta obsługa pozwala na otrzymywania najlepszego destylatu. W tej kategorii znajdziesz również elementy do jej rozbudowy. Zbiorniki ZbiornikiZbiorniki dedykowane do destylacji- od małych 30l kegów, do dużych zbiorników walcowanych. Wykanane z wysokiej jakości stali kwasodpornej, mogą byc dowolnie konfigurowane i wyposażone według Twoich wszystkie produkty z kategorii: Zbiorniki Akcesoria AkcesoriaWszystko, co może przydać Ci się przy procesie wyrobu alkoholi. Węże, złączki, przyrządy pomiarowe, czy części zamienne i elementy rozbudowy wszystkie produkty z kategorii: Akcesoria Kontakt Lista życzeń Moje konto Produkt został dodany do koszyka Ilość produktów w Twoim koszyku: 0. Jest 1 pozycji w koszyku. Wszystkich produktów (Brutto). Całkowite koszty przesyłki (Brutto). Do ustalenia Podatek 0,00 zł Całkowity (Brutto). Strona główna Kolumny rektyfikacyjne Kolumny rektyfikacyjneWypełnione kolumny rektyfikacyjne to najbardziej uniwersalne konstrukcje. Przeznaczone głównie do otrzymywania czystego, bezwonnego spirytusu 96% do czystej wódki i nalewek, potrafią także produkować destylaty smakowe. Destylatory proste Destylatory prosteDestylatory pot-still działające na zasadzie alembika służą do destylacji win, zacierów zbożowych i nastawów owocowych. Otrzymujemy na nich wysokiej jakości destylaty smakowe o największej zawartości aromatów i pełnym smaku użytego surowca. Idealne do śliwowicy, whisky, czy tradycyjnego bimbru. Znajdziesz tu też elementy ich rozbudowy. Kolumna półkowa Kolumna półkowaKolumna z półkami rzeczywistymi to Twoja własna mikrogorzelnia- sprzęt do najbardziej profesjonalnego otrzymywania destylatów smakowych, aromatyzowanych, owocowych i zbożowych. Największa wydajność i prosta obsługa pozwala na otrzymywania najlepszego destylatu. W tej kategorii znajdziesz również elementy do jej rozbudowy. Zbiorniki ZbiornikiZbiorniki dedykowane do destylacji- od małych 30l kegów, do dużych zbiorników walcowanych. Wykanane z wysokiej jakości stali kwasodpornej, mogą byc dowolnie konfigurowane i wyposażone według Twoich wszystkie produkty z kategorii: Zbiorniki Akcesoria AkcesoriaWszystko, co może przydać Ci się przy procesie wyrobu alkoholi. Węże, złączki, przyrządy pomiarowe, czy części zamienne i elementy rozbudowy wszystkie produkty z kategorii: Akcesoria Kontakt Przepis na zacier rabarbarowy. 1. Ogonki umyć, usunąć białą łodygę, pokroić na kawałki i włożyć do rondla do gotowania. 2. Dodać cukier i 3 litry wody (60% całości w innych proporcjach). Mieszać. Woda powinna przykrywać warstwę rabarbaru na 2-3 cm. W razie potrzeby dodaj więcej wody, to nie zaszkodzi. 3. Od dawna pogrążony jest w zapomnieniu, kiedy można było dostać karę za mocny domowy napój, a publiczna nagana była na pewno (wraz z późniejszą konfiskatą sprzętu domowego). Teraz warzenie bimbru jest ulubioną zabawą wielu rosyjskich obywateli. Prawdopodobnie wszyscy, nawet początkujący hodowcy, wiedzą dziś, że dla zacieru, tego głównego składnika w produkcji napoju, stosuje się różne składniki (nawet Ostap Bender oferował co najmniej 200 metod gotowania). Ale prawdopodobnie najbardziej „poprawna” braga - na pszenicy bez drożdży. Jest uważany za rodzaj „flagowego browaru” wśród miłośników mocnego domowego napoju. Jak gotować zgodnie z zasadami, porozmawiajmy w naszym artykule. Charakterystyka bimbru zbożowego I lubię ten bimber, ponieważ ma miękki i delikatny smak, lekko słodki smak z aromatem pszenicy i chleba. I ten elitarny napój łatwo się pije, nawet mając fortecę o wartości ponad 45%. Wszystko to daje bimbru jego główny składnik - zacieru na pszenicy bez drożdży. Jakość surowców Ważnym warunkiem dobrej destylacji bimbru i przygotowania do niego domowego napoju jest ziarno pszenicy najlepszej jakości. Musi być suchy i czysty. W żadnym wypadku nie należy go wyjmować ani spleśniać! Zwykle przed użyciem jest czyszczony z łuski, starannie uporządkowany, usuwany z zewnątrz. Ponadto, aby uzyskać prawidłowy zacier na pszenicy bez drożdży, nowo zebrane ziarno również nie będzie działać. Powinien być uprawiany po zbiorach (co najmniej kilka miesięcy). Nawiasem mówiąc, musisz być bardzo uważny, nawet przy zakupie najbardziej wyselekcjonowanego ziarna: nie jest tajemnicą, że niektórzy z jego producentów aktywnie używają chemikaliów i nawozów, a dobre surowce do bimbru powinny być jak najbardziej przyjazne dla środowiska! Jaki jest pożytek kiełkującego ziarna Aby uzyskać odpowiedni zacieru z pszenicy bez drożdży dla bimbru, konieczne jest stosowanie kiełkujących nasion i na zawsze zapomnieć o drożdżach kulinarnych. Takie surowce zawierają wiele przydatnych substancji: witaminy, aminokwasy, minerały, substancje komórkowe. Słód powstały w kiełkach pszenicy zawiera enzymy, które rozkładają skrobię, przekształcając ją w cukier. I bezpośrednio z niego okazuje się, że alkohol. Dlatego zacieru - na pszenicy, bez drożdży - doskonale fermentuje i duchy. W związku z tym nie wymaga się niczego dodatkowego. Jak kiełkować pszenicę dla brygad domowych Braga z pszenicy bez drożdży do bimbru jest produkowana przy użyciu kiełkowania ziarna. W domu procedura ta jest niezwykle prosta: nie trzeba się bać, nie ma nic zaawansowanego technologicznie, a proces ten był używany w destylacji od wieków! Ziarna wlewamy do odpowiedniego pojemnika, tak aby nie leżały na szkiełku, ale są rozmieszczone wzdłuż niego równomiernie. Przykryj surowiec gazą złożoną kilka razy. Napełnij powierzchnię wodą, aby dotarła do górnego rzędu. Umieszczamy w ciepłym miejscu, gdzie padają promienie słoneczne. Gdy pojawią się pierwsze pędy, usuń gazę i dodaj trochę wody. Więc musisz robić cały czas, aby zapobiec wysuszeniu. Należy jednak pamiętać, że w zbyt dużej ilości płynu nasiona mogą gnić. Więc wszystko jest dobre z umiarem! Koniec kiełkowania jest konieczny, gdy same kiełki będą miały 5, maksymalnie 7 mm. Przybliżony czas trwania procesu to tydzień lub 10 dni. A nasz słód, który może być użyty do uzyskania odpowiedniego zacieru z pszenicy bez drożdży dla bimbru, jest gotowy! Może być używany zgodnie z jego przeznaczeniem. Pszenna pszenna receptura domowej roboty Teraz nadszedł czas, aby ugotować i samego Braga. Bierzemy ziarna pszenicy na podstawie tego, że 900 gramów napoju uzyskuje się zwykle z kilograma produktu. Ponadto cała ilość (na przykład 10 kilogramów ziarna) jest podzielona na 10 części. Kierujemy jedną część w ten sposób, aby uzyskać bazę. Gdy kiełki mają rozmiar nie mniejszy niż 5 mm, dodaj jeden funt cukru na kilogram porośniętego ziarna pszenicy (do tego samego pojemnika) i delikatnie wymieszaj rękami. Jeśli jest za sucho, wlej trochę wody. Jak zrobić zacier z pszenicy bez drożdży? Zamykamy pojemnik z produktem gazą i zostawiamy go w ciemnym ciepłym miejscu na 10 dni. W tym czasie rozpoczyna się proces fermentacji, a słód całkowicie zastępuje drożdże, nie ma już potrzeby ich używania. Przygotowanie brzeczki pszennej bez drożdży: ostatni etap Zaczyn uzyskany po 10 dniach jest używany jako baza. Konieczne jest wlanie go do końcowej pojemności dużej objętości, dodanie pszenicy i cukru, który nie jest już kiełkowany, zalać 2/3 wody. Umieść uszczelkę wodną na gardle zbiornika, aby zapobiec przedostawaniu się powietrza do masy. W temperaturze od 18 do 24 stopni domowy napar powinien przechodzić od tygodnia do dwóch. Po zakończeniu procesu możesz przejść bezpośrednio do destylacji. Korzyści Oczywiście, aby wyprodukować zacier zbożowy na pszenicę bez drożdży, trzeba właściwie majstrować, a ten proces nie wydaje się być zbyt rozsądny dla wielu. Jednak uzyskany wynik uzasadnia te dodatkowe sztuczki. Nawet najlepszej wódki nie można porównywać z takim bimbrem pod względem jakości, smaku i aromatu. Inną istotną zaletą jest to, że z jednej porcji pszenicy można wykonać kilka (do czterech) destylacji. Po prostu dodaj cukier i wodę do zaczynu, zostaw go w ciepłym miejscu, gdzie wędruje i ponownie go wydestyluj. Jeśli zastosujesz się do zasad i technologii, Twój domowy napar okaże się całkiem przyzwoitej jakości. A kluczem do sukcesu jest papka z pszenicy i cukru bez drożdży! Z dodatkiem I wreszcie przepis na napar pszenny z niektórymi drożdżami jest przeznaczony dla tych, którzy są przyzwyczajeni do prostszego sposobu organizowania fermentacji domowego naparu. Po pierwsze, z kiełkujących ziaren trzeba produkować słodowane mleko. Najpierw słód jest mywany i suszony. Proces suszenia można przeprowadzić w otwartym piecu. Temperatura rozgrzewania - nie wyższa niż 40 stopni. Suszony słód jest zmielony w ten sposób. Na przykład do tego celu możesz użyć domowego młynka do kawy. Do uzyskanej masy dodać podgrzaną wodę (50-60 stopni). Dokładnie wymieszaj (możesz użyć na przykład miksera). Ciecz uzyskana na wylocie powinna być mętna i nieprzezroczysta, o białawym kolorze, przypominająca mleko. Po kilku godzinach dodaj więcej wody do mieszanki, tak aby 1 litr mleka wypłynął na 150–200 gramach zmielonego słodu. Przepis Braga Produkujemy mleko z pierwszej części ziarna (patrz przepis powyżej). A pozostałe dziewięć wykorzystuje do zacierania mąki. Jak gotować zacieki z mąki? Dziewięć kawałków mąki na mąkę. Na jeden kilogram mąki dodaj pół litra wody, mieszając i unikając tworzenia grudek. Woda powinna być przyjmowana naturalnie - dobrze lub oczyszczona (w ostateczności można również użyć instalacji wodociągowej, ale potem musi być dokładnie gotowana i schłodzona do pożądanej temperatury). Następnie zacieru z pszenicy i cukru bez drożdży przygotowuje się w następujący sposób. W otrzymanej mieszaninie mąki i wody dodaj słód słodowy. Stopniowo podgrzewaj zacier do temperatury około 50 stopni. Zrób przerwę na 15-20 minut. Ponownie podgrzej mąkę (60 stopni), ponownie pauzę. Powtarzamy proces już przy 70 stopniach, ogrzewając się, poczekaj, aż cała skrobia zamieni się w cukier. Należy pamiętać, że wyższe temperatury nie mogą być dozwolone! Po zakończeniu procesu scukrzania zmieni się kolor, smak i zapach brzeczki. Będzie pachniał świeżym chlebem, ciecz ciemnieje, a smak stanie się słodki. Powstały zacier rozcieńcza się wodą (taką samą ilość jak za pierwszym razem), chłodzi i odstawia na 3 dni. Następnie dodaj drożdże (na 1 kg mąki - 50 gramów). Fugę odkłada się na fermentację i otrzymujemy domowy napar (zazwyczaj proces może trwać od 7 do 10 dni), który następnie wykorzystujemy do destylacji mocnego napoju - domowej roboty bimbru.
Sfermentowany zacier nie jest słodki w smaku z nutą goryczy, nie uwalnia gazów ze śluzy (rękawica opróżnia się), na dnie pojawia się warstwa osadu, a sama brzeczka staje się jaśniejsza. Zdobycie Starszego Bimbru. 5. Odcedź z powrotem przez 2-3 warstwy gazy, wyciśnij miąższ do sucha (już niepotrzebny).
Witam, Dzisiaj na życzenie kolegi @magas37 wpis o zacieraniu żyta. Artykuł napisał gorzelnik Roman Radomski w 1897 r. Będzie to najdłuższy jak dotąd wpis i mam nadzieję, że się do czegoś przyda i poda domowym gorzelnikom jakieś wskazówki. Zacząłem także przepisywać inny artykuł o tej tematyce – chyba trochę bardziej pomocny, jednak w pewnym momencie pojawia się tam tyle wzorów (których zamieszczenie w wordpressie jest trudne), że jeszcze trochę będę musiał nad tym posiedzieć. Zacieranie żyta jest dla nas ważne z punktu widzenia produkcji starki. Pod koniec XIX wyróżniano dwa sposoby zacierania żyta: stary polegający na zacieraniu mąki i nowszy polegający na zacieraniu całych ziaren w parniku (o którym wiadomości nie podaję). Wśród starego sposobu odróżniano jeszcze doparzanie zacieru za pomocą wody (starszy sposób) i pary (nowszy). Myślę, że dla naszych potrzeb najwłaściwszym będzie sposób najstarszy – czyli doparzanie za pomocą wody? W artykule zachowałem pisownię oryginalną. Nie dawne to jeszcze czasy, kiedy żyto stanowiło w Polsce główny materiał do wyrobu spirytusu. Dziś przerabiają ten materiał w zachodnich guberniach cesarstwa oraz w Małej Rosyi. W głębi Rosyi są dziś strony, w których wyrabiają spirytus wyłącznie z żyta, a tak samo ma to miejsce na Syberyi. Pomimo więc tak znacznego jeszcze obszaru, na którym kwitnie fabrykacja spirytusu z żyta i pomimo to, że w czasach nieurodzaju kartofli i w bliższych okolicach przerabia się żyto na spirytus, nie mamy dotychczas obszerniejszych opisów sposobów, jakich przy przeróbce używamy. Maercker w swoim podręczniku traktuje ten dział gorzelnictwa gorzej jak po macoszemu, na co słusznie uskarżają się gorzelnicy. Gorzelnikowi nie powinno to wystarczyć, że umie przerabiać na spirytus tylko kartofle, a zwłaszcza nie powinno to wystarczać nam gorzelnikom Polakom, których większa część, jak dotychczas, szuka posad w okolicach, gdzie nie tylko kartofle odgrywają rolę w gorzelnictwie. Powinniśmy umieć również przerabiać na spirytus kukurydzę i żyto. Nieraz słyszałem narzekania obywateli Polaków, twierdzących, że gorzelnicy z Królestwa Polskiego, Galicyi i W. Ks. Poznańskiego nie umieją pędzić wódki z żyta; są oni, według mniemania onych obywateli, dobrymi specjalistami dla przeróbki kartofli. O ile to zdanie ma racyę postaram się wykazać poniżej. W Rosyi panuje ten zwyczaj, że żyto, które ma być przerabiane na wódkę, suszy się na suszarniach obok stodół, przy temperaturze, dochodzącej niekiedy do 80° R (100° C). Żyto takie jest suche jak pieprz, twarde, kruche i ma kolor nieco więcej brunatny, aniżeli żyto zwykłe. Rzecz prosta, że z puda takiego żyta można dać więcej spirytusu, aniżeli z żyta świeżego, jakie my dostajemy w Polsce, na Litwie lub Białej Rusi. To jest główną przyczyną, dla której wydatki z żyta u nas, a w głębi Rosyi są różne. Nie da się jednak zaprzeczyć, że my w Królestwie Polskiem, Galicyi, W. Ks. Poznańskiem oraz w Prusiech, nie mając sposobności, praktyki dostatecznej w przerabianiu żyta nabyć nie możemy. Pracuję już od dawna w gorzelnictwie zbożowem i miałem wyjątkową sposobność zapoznać się z praktyką tego działu gorzelniczej techniki. Pragnę teraz podzielić się z kolegami mojem doświadczeniem, chcąc im się choć w części odwzajemnić za ogłaszane swoje doświadczenia na różnych polach naszego zawodu. WYBÓR ŻYTA Żyto, przeznaczone do gorzelni, powinno być przedewszystkiem czyste, zdrowe i suche. Ziarnka powinny być pełne, a po przekąszeniu powinny mieć wygląd mączny. Czetwiert żyta powinna ważyć co najmniej 9 pudów, żyto nie powinno być zbytnio bogate w ciała azotowe, lecz bogate w krochmal. Żyto, bogate w ciała proteinowe jest dobre do fabrykacyi drożdży, do fabrykacyi zaś spirytusu nadaje się mniej dobrze, choćby już z tego względu, że zawiera mniej skrobii. Rozmaite gatunki żyta, pochodzące z rozmaitych pól, mogą dać rozmaitą ilość cukru w zacierze i bardzo rozmaite odfermentowanie. Muszę tu nadmienić, że są żyta, których czetwiert waży do 10 pudów, a nawet i cokolwiek więcej. Takie żyto można nazwać żytem dobrem, wyborowem. Zdarzają się jednak wypadki, że żyta, których czetwiert waży do 10 pudów, są gorsze i dają mniejsze wydatki, aniżeli żyta lżejsze. Są to najczęściej żyta o wielkiej zawartości ciał proteinowych, a małej zawartości skrobii. Stepowe żyta, wyrosłe w Rosyi na czarnej, bogatej glebie, są bogate w ciała proteinowe, a zatem mniej do gorzelni przydatne; pomimo to, wskutek ich bardzo niskich cen, biorą je do gorzelni nie oglądając się na mniejsze wydatki. Bywają też żyta o znacznym ciężarze i czyste, lecz stęchłe i wskutek tego niezdrowe, z których również nie można dać dobrych wydatków. W ogóle dają nam wagi, jak Schoppera lub inne, używane do oznaczenia ciężaru czetwierti żyta, tylko przybliżone wskazówki co do dobroci żyta, nigdy zaś nie dają wskazówek pewnych. W ciała proteinowe bogate żyta mają tę własność, że łatwiej podlegają zepsuciu aniżeli inne żyta. Muszę tu zwrócić uwagę na to, że niesumienni handlarze poddają zepsute żyto, którego czetwiert waży mniej jak 9 pudów, tzw. szatrowaniu, celem łatwiejszego zbytu takiego żyta. „Szatrowaniem” nazywają oni operację, polegającą na obcinaniu końców każdego ziarnka, po której to operacyi waga żyta okazuje się wyższą; czetwiert waży wtedy często znacznie więcej jak 9 pudów. Nie byłem, co prawda świadkiem takiej manipulacji, wiem jednak o niej z wiarygodnego źródła i wiem też np. że manipulacyę tę praktykują na wielkie rozmiary w Jelcach w orłowskiej gubernii, które to miejsce jest centrem handlu zbożowego w Rosyi. Żyto nadpsute, stęchłe, którego czetwiert ważyła 8 pudów 28 funtów, ważyła po szatrowaniu 9 pudów 16 funtów. Zaznaczam jeszcze i to, że odcięcie końców przy szatrowaniu jest tak niewidoczne, że tylko wprawne oko i to osób, wiedzących o tej manipulacyi, może to spostrzedz. Zwykli ludzie nie wiedząc o tym „przemyśle” łatwo mogą takie żyta uważać jako osobny gatunek bez ostrych końców. W mojej praktyce spotykałem się z takiem żytem, nie wiedząc wtedy o opisanych manipulacyach. Zbytecznem będzie podnosić tu, że takiego żyta nie można używać na słód. Ziarno żyta Zdarza się, że dla gorzelni bywa kupowana gotowa mąka. Przy jej kupnie trzeba zwracać jeszcze większą uwagę, aniżeli przy kupnie ziarna, aby była czysta, zdrowa i sucha; żadną miarą nie nadaje się do naszych celów mąka zepsuta, stęchła. Mąka nie powinna zawierać żadnych domieszek jak np. piasku, co się czasem zdarza. O jego obecności można się łatwo przekonać, biorąc małą próbkę mąki do ust między zęby. Chcąc ilościowo oznaczyć domieszkę piasku w mące, możemy to łatwo uczynić, spalając pewną ilość mąki na blaszce nad lampką benzynową lub spirytusową; piasek bowiem, jako niepalny, możemy potem łatwo na czułej ważce zważyć i z jego ciężaru obliczyć procent piasku w mące. Z tego, co powyżej napisałem o wyborze żyta, widzimy, że wybór żyta do fabrykacyi spirytusu nie jest rzeczą tak łatwą i prostą, jakby się zdawać mogło; wybór ten jest trudniejszy aniżeli np. przy kartoflach, przy których waga Reimanna lub podobna daje nam prawie dokładną wskazówkę wartości kartofli. Wybór odpowiedniego żyta jest zarazem dlatego ważnym, że w Rosyi obowiązują pewne normy co do wydatków spirytusu. Tak np. musimy z puda kartofli wydać 12 stopni wiadrowych, a z żyta 38 stopni. Aby wydać z puda kartofli 12 stopni czyli normę, wystarcza w dobrze urządzonej gorzelni, aby kartofle okazywały 15% skrobii, które to kartofle, jak wiemy, liczą się do bardzo lichych; aby zaś wydać z żyta normę, potrzeba nam do tego jakkolwiek nie wyborowego, lecz zawsze już jako tako dobrego żyta. Z lichego bowiem żyta nie wydobędziemy z puda nawet 38 stopni tzn. nie otrzymamy nawet normy. Jeżeli atoli weźmiemy do przeróbki wyborowe kartofle i wyborowe żyto, to otrzymamy z puda kartofli 18 stopni czyli 50% superaty, z puda żyta zaś tylko 45 stopni spirytusu, czyli zaledwie 18,4% superaty. Widzimy z powyższego, o ile w Rosyi norma dla żyta jest za wysoką w stosunku do normy dla kartofli. ZACIERANIE Jak wiadomo, mamy dwa zasadnicze sposoby zacierania żyta; zacieramy mianowicie żyto w postaci mąki lub też w całem ziarnie. Pierwszy jest to stary sposób, praktykowany do dziś w Rosyi, drugi jest to sposób nowy, coraz więcej wchodzący w użycie. Zacieranie żyta w postaci mąki Żyto, brane do zacierów, powinno być jak najlepiej zmielone; tylko suche żyto da się należycie zemleć, żyto surowe nigdy się dobrze nie zmiele, z pod kamieni wychodzi wtedy mąka krupowata i silnie ogrzana, co na dalszy tok prawidłowej roboty niekorzystnie wpływa. Są jednak gorzelnicy, którzy boją się miałkiej mąki, a to dlatego, że zacier z takiej mąki wymaga większej wolnej przestrzeni fermentacyjnej w kadzi, gdyż zacier taki silniej się pieni. Obawa ta jest bezpodstawną, gdyż im lepiej jest ziarno zmielone, tem lepiej może ta mąka być sklejstrowana i tem lepiej będzie zacier scukrzony. Grube zaś cząstki ziarna w mące, nienależycie zmielonej, niełatwo się rozpuszczają, pozostają niezmienione w zacierze i tak też przechodzą do wywarów, co przedstawia stratę w materiale surowym. Zapobiegać pienistej fermentacyi należy innemi środkami, nigdy zaś marnotrawieniem surowych płodów przez używanie do zacieru niedokładnie mielonej mąki. Zwrócić tu muszę uwagę, że należy pilnie baczyć na manipulacyę w młynie, aby do mąki nie zmiatano kurzu i pyłu, celem zmniejszenia ubytku w mlewie. Przystąpiwszy do zacierania napuszcza się do kadzi zaciornej 3 do 4 wiader chłodnej wody na każdy pud mąki, poczem się tę wodę nagrzewa do + 42°- 48° R (52,5° – 60° C). Gdy woda jest zagrzana, puszcza się mieszadło w ruch i wsypuje całą ilość dobrze zgniecionego, zielonego lub też suchego słodu i utrzymuje mieszadło w ruchu od 5 do 15 minut, zależnie od szybkości obrotu i konstrukcyi mieszadła, celem dokładnego rozdrobnienia słodu. Używa się zwykle od 15 do 20 pudów zielonego lub suchego słodu na 100 pudów mąki. Gdy wsypany słód należycie się rozmieszał z wodą, sypie się do zacierni mąkę. Wprost z mieszków sypać jest niewygodnem, zwłaszcza przy mieszadłach starej konstrukcyi, które mogą mieszek podczas wsypywania mąki zachwycić i wciągnąć do kadzi. Lepiej jest urządzić nad kadzią zacierną kosz, na który można wygodnie mieszek położyć; można też mąkę wsypać do kosza wprost i stąd dopiero do kadzi wypuszczać. Nie należy sypać mąki zbyt szybko lecz ostrożnie i umiarkowanie przy energicznem mieszaniu, bacząc aby nie powstawały kluski. Gdy cała ilość mąki jest już wsypana do kadzi, nie należy mieszadła zatrzymywać, lecz dalej energicznie mieszać przez 15 do 45 minut (zależnie od konstrukcyi mieszadła) celem dokładnego rozbicia mąki; po tym czasie zatrzymuje się mieszadło, obmywa ściany kadzi zaciernej jakoteż i samo mieszadło od przylegającej mąki lub ciasta. Zacier posiada teraz od 32° do 36° R (od 40° do 45° C). Po obmyciu ścian kadzi puszcza puszcza się mieszadło na nowo w ruch i małym strumieniem wpuszcza parę do zacieru. Para nie powinna przytem uderzać tylko w jedno miejsce, gdyż grozi to zabiciem pewnej ilości diastazu; przytem kadź doznaje jednostronnych wstrząśnień, czego pochwalić nie można. Parę należy w kadzi zaciernej rozprowadzić jak najlepiej. Do tego celu przymocowywa się do dna kadzi rurę w kształcie koła, zaopatrzoną od spodu w mnóstwo drobnych otworków, przez które para wydostaje się do zacieru, a wskutek ruchu mieszadła w zacierze należycie jest rozprowadzana. 1894 r. Ogłoszenie Baczewskiego Tym sposobem wpuszczana para, przy energicznem mieszaniu zacieru, nie grozi przeparzeniem diastazu. Doprowadza się tak temperaturę zacieru do 52°-54° R (65°-67,5° C), zależnie od mąki. Zwracam tu uwagę, że im bliżej dochodzimy do końcowej temperatury, tem ostrożniej parę puszczać należy. Jeżeli doparzenie będzie się odbywać prawidłowo to zauważymy, że w miarę podwyższania się temperatury, kolor zacieru zacznie się zmieniać, staje się szary, a zacier zaczyna gęstnieć. Przy temperaturze 46°-48° R (57,5°-60° C) jest zacier najgęstszym. Jest to temperatura, przy której krochmal zamienia się na klajster. Jeżeli wtedy weźmiemy trochę zacieru na łopatkę, to takowy przy obsuwaniu się z niej będzie się rwać. Równocześnie ze sklajstrowaniem zacieru, rozpoczyna się działalność diastazu, który zmienia klajster na dekstryny i cukry, wskutek czego zacier zaczyna być więcej płynny. Przy 50° R (62,5° C) jest on już widocznie zmieniony, płynny, przybiera smak słodki, a kolor brunatnawy. Przy 52°-54° R (65°-67,5° C), zależnie od gatunku mąki, ma zacier lśniąco brunatny kolor i jest tak płynny, że spływa z łopatki jednostajnie, jak syrop. Smak jest wyraźnie słodki, a zapach przyjemny, podobny do zapachu świeżo upieczonego chleba. Zacieranie jest teraz ukończone. Obmywamy ściany kadzi zaciernej i mieszadło z zacieru, poczem kadź nakrywamy i pozostawiamy w spokoju przez 2 do 3 godzin, zależnie od dobroci i gatunku żyta, do dokładnego scukrzenia. Podczas scukrzenia należy zacier co pół godziny wymieszać dla utrzymania jednostajnej temperatury. Mąka z dobrego, suchego żyta, o wielkiej zawartości skrobii, daje zaciery więcej płynne i słodsze, aniżeli mąka z żyta uboższego w skrobię. Mąka lepsza prędzej się scukrza, tak, że wystarcza doparzać taki zacier do 52° R (65° C). Mąka z gorszych gatunków żyta, zawierających bardzo wielką ilość ciał proteinowych a mało skrobii, daje zaciery klejkie i mniej słodkie: takie zaciery wymagają dłuższego czasu do scukrzenia i doparzać ich trzeba do 54° R (67,5° C), aby uniknąć pienistej fermentacyi. Są jednak gatunki żyta, które i powyższem sposobem zatarte, dają zaciery tak burzliwie fermentujące, zwłaszcza w początkach fermentacyi, że te nie dadzą się utrzymać w kadzi fermentacyjnej. Są to zazwyczaj żyta stepowe, bogate w ciała proteinowe i najczęściej nadpsute. Zaciery z nich są bardzo klejkie i mało słodkie, a kolor ich nigdy nie będzie lśniąco brunatny lecz mętno szary, albo co najwyżej mętno brunatnawy. Taki zacier, schodząc z łopatki, nigdy nie spływa jak syrop, lecz rwie się i zachowuje się przytem zupełnie jak zacier niedoparzony; zapach jego jest nieprzyjemny. Z powodu też tej dzikiej fermentacyi należy przy zacieraniu mąki ze stepowego żyta inaczej postępować, jak ze zwykłem żytem, jeżeli się chce zacier utrzymać w kadzi. Postępowanie przy zacieraniu takiego żyta jest następujące: po ogrzaniu wody wsypuje się do niej mąkę wprost bez dodania słodu. Po rozbiciu mąki i obmyciu mieszadła oraz ścian kadzi zaciernej, doparza się ciasto, nieustannie je przytem mieszając, do temperatury 70°-72° R (87,5° – 90° C), a nawet, jeżeli się da, do 75° R (93,75° C). Ciasto, które przy 45° R (56,25° C) zaczyna gęstnieć z powodu sklejstrowania się skrobii, staje się mniej gęstem i mniej klejkiem im wyżej się go ogrzewa, a przy temperaturze 70°-72° R (87,5° – 90° C) jest ono dość płynnem. Teraz ochładza się ciasto do 45° R (56,25° C) i dodaje się do niego słód, który wprzód w osobnej kadce z zimną wodą rozbito na mleko słodowe. Jeżeli miejsce w gorzelni na to pozwala, to dobrze jest ustawić kadkę na mleko słodowe tak wysoko, aby to mleko można było wygodnie odpuszczać do kadzi zaciernej. Podczas dodawania mleka słodowego utrzymuje się mieszadło w ciągłym ruchu; temperatura zacieru spada teraz do 46° R (57,5° C) i przy tej temperaturze utrzymujemy zacier, ciągle mieszając, przez 10-20 minut. Po tym czasie podgrzewa się zacier do temperatury 52° R (65° C) i przy tej temperaturze pozostawia zacier przez 2 godziny do scukrzenia. Inni postępują przy zarabianiu ciasta tak, że przed wsypaniem mąki dodają do wody 3-5% słodu. Tym sposobem otrzymuje się ciasto rzadkie już przy 52° R (65° C) wskutek przemiany klajstru na dekstryny. Jeżeli mamy w gorzelni zaciernię z mieszadłem centryfugalnem, jest dodatek 3-5% słodu przy zarabianiu ciasta koniecznym, gdyż w przeciwnym razie tj. gdybyśmy słodu do rozrzedzenia zacieru nie dodali, toby mieszadło w zacierni wcale nie funkcyonowało. Tę ilość słodu, którą dodajemy do ciasta celem jego rozrzedzenia, nie możemy naturalnie brać w rachubę jako słód scukrzający skrobię. Słód ten powinien w tym wypadku być uważany jako materiał, dający jedynie skrobię, a do scukrzania powinno się, jak zwykle, barć oprócz powyższej ilości jeszcze 15-17%. Tym sposobem przyrządzony zacier fermentuje prawidłowo, bez wydzielania piany, tak, że gdy przy odstawieniu zacieru pozostawimy w kadzi tylko 2 do 3 wierszków wolnej przestrzeni, to zacier ten nie będzie się wcale przelewać. Możemy tym sposobem zapobiegać burzliwej fermentacyi wtedy tylko, gdy mamy kadź z urządzeniem chłodzącem, umożliwiającem nam ochładzanie zacieru z 72° R (90° C) do temperatury 54° R (67,5° C) w krótkim czasie. W zwykłych zacierniach, bez urządzenia chłodzącego, sposobu powyższego zastosować nie można. W tym wypadku pomagają sobie rosyjscy gorzelnicy inaczej, gdy do przeróbki dostaną mąkę, z której zacier skłonny jest do burzliwej fermentacyi. Sposób ten opiszemy później przy omawianiu fermentacyi, gdyż tu właściwie opis jego nie należy. Wspomnieć tu też muszę o sposobie doparzania zacieru za pomocą gorącej wody. Nie mogę jednak przyznać, aby sposób ten był lepszy lub choćby korzystny. W Rosyi, jedynym kraju, gdzie jeszcze utrzymał się wyrób spirytusu z mąki na większą skalę, nie zdarzyło mi się widzieć tego sposobu doparzania, ani też o nim słyszeć, pomimo że pracuję w Rosyi jako gorzelnik od lat piętnastu. Nie przeczę jednak, że mogą być wyjątkowe gorzelnie, w których doparzają wodą. Sposób ten jest pozostałością dawnych czasów. Nie wytrzymuje on krytyki, gdyż trudno przypuszczać, aby się tylko przy jego zastosowaniu unikało przeparzania diastazu. Jakkolwiek para jest gorętsza aniżeli woda, używana przy doparzaniu, to przy dobrem rozprowadzeniu pary w zacierze (a można ją lepiej rozprowadzić, aniżeli gorącą wodę, która większa przedstawia masę), przy ostrożnem wpuszczaniu jej do zaciernej masy nie ma obawy o przeparzenie diastazu. Musimy tu i to wziąć pod uwagę, że przy doparzaniu za pomocą gorącej wody jesteśmy zmuszeni zacierać bardzo gęsto, przyczem zacieranie nie może być tak dokładnem, a tego przecież dodatnią stroną powyższego sposobu nazwać nie można. Zdarza nam się słyszeć o innym jeszcze sposobie zacierania, (bez wszelkiego doparzania), przy którym to sposobie tak się postępuje, że od razu większą ilość wody dodaje i równocześnie znacznie wyżej ją ogrzewa przed dodaniem mąki, przyczem się temperaturę tak reguluje, aby po wsypaniu chłodnej mąki i słodu otrzymać temperaturę scukrzenia. Taki sposób zacierania nie wytrzymuje krytyki wcale, gdyż słód musi tu się zawsze przeparzyć, a tem samem pewna ilość diastazu musi uledz zniszczeniu. Wątpić także należy, aby ten sposób był dziś gdziekolwiek używany. Jak już poprzednio powiedziałem, musi temperatura scukrzenia wynosić bezwarunkowo 52° R (65° C), przy gorszych gatunkach zboża można ją nawet podnieść do 54° R (67,5° C). Przy niższej temperaturze jak 52° R (65° C) jest jeszcze sklajstrowanie niedokładne, a tembardziej niedokładnem jest scukrzenie, zwłaszcza przy przeróbce gorszych gatunków mąki. Jaki skutek pociąga za sobą trzymanie się temperatury 48°-50° R (60° – 62,5° C) przy scukrzaniu, okazuje następujący fakt. Znałem pewnego niemca gorzelnika, który przerabiał nieco zepsute, stepowe żyto i miał w kadkarni tak szalenie burzliwą fermentacyę, że zaciery wylewały się z kadzi i nieraz wypełniały izbę fermentacyjną pianą prawie do kolan, zatkawszy wprzód otwory kanału. Zaciery owego niemca miały smak mączno-słodki, były nadzwyczaj klejkie, a kolor ich był mętno-szary. Gorzelnik ten długo cierpiał tak z powodu doparzania zacierów tylko do 48°-50° R (60° – 62,5° C), w którą to temperaturę silnie wierzył, nie chcąc o wyższej i słyszeć. (powyżej miniaturka Żytniówki z 1935 r.) Są jednak gatunki żyta, z których mąka, doparzana przy zarabianiu nawet do 66° R (82,5° C), daje zaciery, uciekające z kadzi. Z tego też powodu należy, jak już wyżej powiedziałem, doparzyć ciasto z takich żyt do 70°-72° R (87,5° – 90° C), a nawet i wyżej. Myliliby się jednak ci gorzelnicy, którzy sądzili, że tak wysokiem doparzeniem ciasta, a tem samem doskonałem sklejstrowaniem skrobii, można otrzymać wyższe wydatki. Praktyka okazuje, że wysokie doparzenie zapobiega jedynie zbytnio pienistej fermentacyi, ale wcale wyższych wydatków ociągać nie dozwala, lecz przeciwnie, wydatki obniża. Wysokie doparzanie jest zatem złem koniecznem, lekarstwem, stosowanym przy lichych gatunkach żyta, jest ono z dwojga złego złem mniejszem. Jak znaczną jest różnica w wydatkach spirytusu z żyta surowego i suszonego, wiedzą bardzo dobrze z praktyki gorzelnicy i właściciele gorzelń w Rosyi. Baczną oni też zwracają uwagę przy zakupie żyta na jego suchość. Jest to kwestya dla nas, przerabiających żyto, bardzo ważna, pomówię o niej nieco więcej szczegółowo. Żyto, jakie zwykle biorą do gorzelni w Polsce i w zachodnich guberniach cesarstwa, zawiera przeciętnie 15% wody, podczas gdy żyto, idące do gorzelń w Rosyi, jest prawie bezwodne, gdyż suszone w suszarniach. Tem się tłumaczy różnica w wydatkach. Jeżeli weźmiemy do porównania żyto suszone, zawierające 5% wody i żyto surowe o 15% wody, to otrzymamy w 100 pudach suszonego żyta 95 pudów materyału do przeróbki, a 5 pudów wody, a w 100 pudach surowego żyta tylko 85 pudów materyału do przeróbki, czyli o 10 pudów tego materyału mniej, a za to o 10 pudów bezwartościowej wody więcej. Jeżeli z każdego puda materyału otrzymamy tylko normę tj. 38 stopni wiadrowych, to otrzymamy z powyższych 10 pudów 380 stopni spirytusu, czyli z każdego puda żyta otrzymujemy 3,8 stopni więcej. Jeżeli zatem z puda surowego żyta dostajemy 38-40 stopni, to z puda suszonego żyta , tego samego gatunku, możemy dać 41,8-43,8 stopni spirytusu. Zauważyć tu należy jeszcze i to, że przy przeróbce surowego żyta nie potrafimy go na tym samym młynie tak dokładnie zemleć, jak żyto suszone, co oczywiście niekorzystnie musi wpłynąć na wydatki. Z tych powodów mamy z puda żyta, jeżeli je bierzemy w stanie nieususzonym i używamy zielonego słodu, tylko 35 stopni wiadrowych spirytusu, a z puda suszonego żyta, przy użyciu słodu suchego, otrzymujemy do 45 stopni. W tem leży też główna przyczyna różnic w wydatkach gorzelń w Rosyi i gorzelń w Polsce i zachodnich guberniach cesarstwa, chociaż, przyznać należy, mogą czasem mniejsze wydatki pochodzić z braku tak wielkiej praktyki, jaką posiadają gorzelnicy tych okolic, w których przerabia się li tylko żyto. Roman Radomski Dalej jest o zacieraniu żyta w całem ziarnie w parniku. Ostatniej 5 części artykułu nie mam. (17304) .
  • 9dem2r88zz.pages.dev/973
  • 9dem2r88zz.pages.dev/864
  • 9dem2r88zz.pages.dev/80
  • 9dem2r88zz.pages.dev/450
  • 9dem2r88zz.pages.dev/236
  • 9dem2r88zz.pages.dev/526
  • 9dem2r88zz.pages.dev/51
  • 9dem2r88zz.pages.dev/635
  • 9dem2r88zz.pages.dev/313
  • 9dem2r88zz.pages.dev/276
  • 9dem2r88zz.pages.dev/88
  • 9dem2r88zz.pages.dev/700
  • 9dem2r88zz.pages.dev/337
  • 9dem2r88zz.pages.dev/590
  • 9dem2r88zz.pages.dev/9

    • zacier na bimber z dyni